wie ik ooit was leeft als de
onvolgroeide foetus in een baby
diep binnen het omhulsel
Ondoordringbaar
Ontrouw, leugen, verraad
kleinering, belediging
afketsend op een schild
niemand kan me nog raken
Ontoegankelijk
Geen sleutel past in het slot
ik kijk in de spiegel
vraag me af
waar ben ik gebleven
Onherkenbaar
Wanneer kwam die vrouw
de plaats innemen
van het meisje speels
als een jonge kat
Ondraaglijk
Drion’s pil, een glas cognac
de obligate zwarte jurk
nog eenmaal stiletto’s
de laatste reis in stijl
opgemaakt, vervlogen glamour
Wonderbaar
Suzanne P.
4 opmerkingen:
's nachts bij kunstmatig licht wordt zichtbaar wat in volle zon verscholen blijft ...
Hetzelfde inwisselbare verhaal voor iemand in een duur pak. Havanna, cognac en onaanraakbaarheid, terwijl je zelf de sleutel had en nog hebt.
Want degene die je was dat ben je, de toenemende variatie op het thema levenservaring. De zelfwerkzaamheid aan de leefbaarheidsaspecten van het leven, die elitaire idee van de maakbaarheid daarvan.
Wij zelf, pak of jurk, gaan er niet over, het leven komt en gaat, we kregen het en het ontvliet ons, als onze tijd daar is.
De pil van Drion is voor schijthuizen, spoel hem door. ;-)
't werd tijd dat je een gedicht schreef!
Blijven schrijven!
Ik bedoelde dat je eindelijk weer een gedicht schreef. J.
Een reactie posten