Hollandse groeten!

Gezocht:

wo 25/02/09 07:00 - De Antwerpse cipiers zijn dringend op zoek naar een nieuw pand om het teveel aan gedetineerden in onder te brengen. Daarom verschijnt in de volgende editie van de Koopjeskrant begin maart een advertentie.

Met de advertentie in de Koopjeskrant willen de Antwerpse cipiers op ludieke wijze de overbevolking in het arresthuis in de Begijnenstraat (foto bovenaan) aanklagen.Daar is plaats voor 440 gedetineerden, maar er zitten er 750. De gevangenen kunnen hun straf niet in menswaardige omstandigheden uitzitten, klinkt het. De overheid doet ook niet genoeg om het structurele probleem van de overbevolking aan te pakken.Het oorspronkelijke plan van de vakbonden was om een halve pagina in de klassieke kranten te kopen, maar omdat dat te duur uitviel, wordt het de Koopjeskrant. Eind van de week volgt een tweede ludieke actie, waarover voorlopig niet gecommuniceerd wordt.Het vakbondsfront dringt deze week ook opnieuw aan op spoedoverleg met de lokale en nationale gevangenisdirectie om de werking van het arresthuis in de Begijnenstraat te herbekijken.

Bron: deredactie.be

Krantenkoppen v.d. week

60 miljoen euro voor Marokko
100 miljoen euro voor Congo
Pool wil straf hier uitzitten.

160 miljoen euro daar kun je toch al wat voor bouwen, daarmee kun je leegstaande kazernes toch ombouwen?
Ondertussen zitten de gedetineerden in België in bepaalde gevangenissen hun behoefte te doen op een pot in het bijzijn van hun celgenoten.
De illegaal hier verblijvende Pool die het leven nam van een prachtig jong mens en door Polen uitgeleverd werd op voorwaarde dat hij zijn straf in Polen zou uitzitten is nog steeds hier!
Hoezo was er geen voorstel om gedetineerden hun straf te laten uitzitten in hun eigen land?
Ze krijgen het niet gedaan één Pool terug te sturen...
De gedetineerden die vrijkomen en hier wonen komen er als verbitterde mensen uit, 23 /24 zitten sommigen in een cel opeengeplakt.
Straffen onder de 3 jaar worden niet uitgeboet, geen plaats...
De 'kleine' crimineel moet streng gestraft worden, nu is het een lachertje, ze zitten niet eens, en herbeginnen gezwind. Straffeloos.

Een strikt regime om te beginnen voor één jaar zal ze misschien het lachen doen vergaan.

Het is vooral bij het kleine grut dat een echte straf nog kan helpen, al is het maar als afschrikmiddel.

.

.

Conclusie: er is geen geld om sanitaire voorzieningen te installeren... wel 100 miljoen € hier, 60 miljoen € daar...

Ze slagen er dus in in één week geld te schenken daar waar er geen geld is, te pleiten om gedetineerden in eigen land hun straf uit te zitten terwijl ze de ene die er voor veroordeeld werd nog niet kunnen repatriëren.

Over de veiligheid van het personeel zal ik het maar niet hebben... Toch vandaag niet.

Cipiers...

In Nederland heten ze nog 'cipier'... en ze zijn goed opgeleid!

http://www.bigfun.be/Audio/Alstublieft%20Cipier.htm

Bij gelegenheid krijgen jullie de tekst van het liedje 'alstublieft cipier'

Preventief

Even klikken op de tekst om te vergroten...

Justitia

Zondag, 22/02

Panorama filmde in de gevangenis van Vorst en Antwerpen, sprak met gedetineerden, personeel en directie, met criminologen, magistraten en beleidsverantwoordelijken. ‘Prison Complet’ geeft een ontluisterend beeld van een maatschappelijke realiteit die we zelden te zien krijgen.

Kijken! Canvas 20:10

Ik was...

Ik was in de gevangenis
En jullie hebben je niet om mij bekommerd
Ik was in de gevangenis
En jullie hebben mijn gezinsleden genegeerd
en hen erop aangekeken
Ik was in de gevangenis
En jullie hebben je kinderen verboden
om met mijn kinderen te spelen
Ik was in de gevangenis
En het kon jullie niet schelen
dat mijn huwelijk strandde
Ik was in de gevangenis
werd ontslagen en vond geen nieuw werk
Ik was in de gevangenis
en jullie zeiden dat het allemaal geen zin had,
want ik zou toch hervallen.

(Naar een tekst uit Pokitiek Avondgebed van Dorothée Sölle en Fulbert Steffensky)

(De tekening is van Anne Pedersen)

G: 'ich bin ein Berliner'

Een anecdote die ik niet pal onder het prachtige gedicht van Seth Gaaikema wou plaatsen.

Een vreemdeling kwam op mijn sectie en uiteraard moest ik één en ander vragen, met handen en voeten, het ging niet, ik spreek nl zo goed als geen Duits, de persoon kende naast zijn moedertaal enkel wat Duits.

Ik hulp gevraagd aan collagae, na wat zoeken vond ik er eentje die op mijn vraag: "spreek jij Duits" vlot antwoordde: jawolh(lange pauze) 'ich bin ein Berliner'.

Ik heb me bijna een breuk gelachen, buiten deze zin kende hij evenveel als ikzelf.Hoe ik het opgelost heb weet ik niet meer maar ik zal nooit collega G. vergeten met zijn droog antwoord: 'ich bin ein Berliner'.

Humor is broodnodig in de gevangenis.

Tweedehands Duits

Seth Gaaikema

Tweedehands Duits

.

De negende november

Nou drie jaar terug

Kregen wij, Oostduitsers

De vrijheid weer terug

Toeristen kochten brokken van de Berlijnse Muur

Maar het enthousiasme was van korte duur

De vloed van vreugde werd nu plotseling eb

Zodat ik nu een vreemde status heb van:

.

Tweedehands Duits

Ik ben nou tweedehands Duits

Het ging ongemerkt

Het ging onderhuids

Ze zeiden: "Jullie zitten nu op rozen"

Ja, op rozen, met miljoenen werkelozen!

.

Tweedehands Duits

Ik ben nou tweedehands Duits

Dat rijke westen zien, dat doet mij pijn

Ik heb een lumineus idee:

We bouwen een muur

Stuur allemaal je brok terug

Wordt het ook niet zo duur

Een tweedehands muur

Schermt af de hoogconjunctuur...

En mochten er nog gaten zijn

Dan heb ik, achter op mijn terrein

Nog een stuk ijzeren gordijn

Voor een zacht prijsje

Een stuk ijzeren gordijn

Ik zal Honecker eens bellen

Een stuk ijzeren gordijn

Het ging nog net niet roesten

Dat zou de oplossing zijn!

Chocolade

Het kan vreemd klinken doch toen ik deze 'pub' bekeek moest ik denken aan chocolade...

Nu en dan kregen onze kostgangers een paar chocolade repen bij hun avondboterham.
Zolang het niet overdreven tijd in beslag nam mochten ze "kiezen' uit het assortiment.
Mijn collega komt bij een cel waar een zwarte zat, met een uitgestreken gezicht vroeg hij: "voor jou zeker witte chocolade zodat je niet in je vingers bijt".
Na de bedeling meldden we ons in de bureau, de KC las de collega de levieten. Die bleef daar sowieso stoïcijns onder. Opeens draait hij zich naar mij: " en jij, jij staat er bij te lachen".
Ik: "sorry, maar ik vond het een goeien."
Natuurlijk schoten we prompt in de lach, ook de collega's van andere secties die kwamen kijken wie er en waarvoor op zijn donder kreeg.
Omdat een gevangenis een interne tamtam heeft werd er die avond in vele cellen hartelijk gelachen, net kleine jongentjes vol bewondering dat J. dit durfde en S. natuurlijk niet ver uit de buurt was als er 'dom' gedaan werd.
En zo denk ik ook even aan hen als ik chocolade eet.

De mooiste herinneringen blijven me bij.

Cartoons

Een glimlach...

Spiegel

Spiegel

.

Elke ochtend

kijk ik in de spiegel

en zie ik het gezicht dat ik zo goed ken,

ik glimlach naar mezelf.

.

Maar er zijn ook gezichten

waar niemand naar glimlacht,

veroordeeld,

geminacht,

uitgesloten.

.

Zou zo een gezicht

nog kunnen hopen

op een bevrijdende glimlach?

Anoniem...

Vragen om moeilijkheden !

Er zitten 308 gevangenen te veel in de gevangenis van Antwerpen. De overbevolkingsgraad bereikt daarmee zijn piek en bedraagt 70 procent. De vakbonden laken het niet nakomen van eerdere engagementen van de nationale directie van het gevangeniswezen en dreigen met acties.

Dit is niet leefbaar noch voor de penitentiaire beambten noch voor de gedetineerden.

Moet er nu echt eerst iets onherroepelijks gebeuren vooraleer justitie zijn taken vervult?

Intra Muros Gent

De voorgevel van de gevangenis... prachtig gebouw, daarover later meer.
De ingang voor bezoekers beschreven door Inke in 'literaire avond'.
De cinemazaal, tevens theater waar o.a. de gedichten gereciteerd werden.

We geven het woord aan Maxx.

Transfer

Today again a friend I lost
Out of sight not out of heart
Again I pay the horrible cost
Can I ever have a friendship I start?

Anger fills my vains allover again
Tears drown my heart of sorrow
There is only lost, no gain
There is today, but what about tomorrow?

Feelings onee so soft and tender
Harden every time with goodbye
All members broken in a blender
Can levermore truly love, I wonder why?

Maxx

Oktober 2008.

Literaire avond in de gevangenis

GEVANGENIS
Wij zullen maar meteen opbiechten, nu we ons toch in
het hele sfeertje van schuld en boete bevinden.
Ja, het was nieuwsgierigheid die ons ertoe aanzette, deel te nemen aan de literaire avond in de gevangenis.
Niks geen altruïsme sociale bewogenheid of enig ander schoon en diepmenselijk motief.
Pure nieuwsgierigheid en een vleugje voyeurisme waren het. Niet meer. Niet minder.
Geef toe: zou u het niet willen weten? Eerlijk? Wat er zich achter en binnen de muren van dat fort afspeelt? Hoe het er écht aan toe gaat? Zou u het niet 'ns een keertje met eigen ogen willen zien? De aan series op uw lichtbak ontsproten fantasieën niet 'ns aan de werkelijkheid willen
toetsen? En zou u daar dan ook niet met die lichte mengelingvan opwinding, vaag onbehagen en immense nieuwsgierigheid staan? Eerlijk zo?
Nou ... wij in ieder geval wel, die eerste maandagavond, voor die eerste repetitie.
Maar zie, als we al last hadden van enige vorm van romantisering, wordt die bij de ingangspoort vakkundig de kop in gedrukt. Strakke rakkers, zeg, die onthaalcipiers. Je neemt onaangekondigd
een scart-kabeltje mee en het kot staat bijna op stelten.
En indien u denkt eventjes uw naam te zeggen en daarop vrolijk binnen te kunnen wandelen, bent u helemaal naïef... zoals wij. Oh nee, je komt er niet in voor je foto is genomen,
je paspoort ingeruild voor een badge, je spullen achtergelaten in een locker én je voorbij de
metaaldetector bent gegaan.
Dan, éénmaal het onthaal voorbij, wordt de ene deur niet geopend voor de andere weer dicht is. U kan zich niet voorstellen hoeveel tijd, bossen sleutels, metalen deuren, lange gangen,
uitgestrekte vleugels en kleine cellen er nodig zijn om ter bestemming te raken: de theaterzaal.
Want bijna zouden wij vergeten waarvoor we hier strictusenso gekomen zijn: de literaire avond. De pennevruchten van een aantal gedetineerden - het resultaat van een reeks workshops - zullen voor select publiek ten berde worden gebracht.
Beetje muziek, beetje dramatiek, veel tekst.
Achteraf weten we niet meer wat we ons precies hadden voorgesteld bij die gedetineerden. Niet geheel zonder schroom moeten we toegeven dat we misschien een sombere groep hadden verwacht.
Of net een uitermate stoere bende. Die fantasie, weet u wel. Wat er ook van zij, dit uitgelaten gezelschap hadden we allerminst vermoed. We worden er zelf een beetje stil van.
Stille bewondering voor veel doorzettingsvermogen en goesting.
Helemaal stil - en wie ons kent, begrijpt de implicaties van die uitspraak - worden we de daaropvolgende uren. Pink Floyd's 'Wish you were here' krijgt verstrekkende en heel
andere dimensies binnen de muren van een gevangenis.
We krijgen een onvermoede werkelijkheid in het gezicht gesmeten.
Die van het leven zoals het echt is daarbinnen.
Eentje van transfers en gemis van gezin. Wanneer we tot slot Wendy moeten assisteren op het podium, omdat zij er niet in slaagt haar eigen tekst te brengen, breekt onze veer. Wij zijn niet bestand tegen zoveel ongecompliceerde breekbaarheid: 'Ik dat hij mij opvrijt, dat ik in de zevende hemel zit. Ik wil liefde, tederheid en genegenheid en zijn warme handen.'
De discrepantie tussen droom en realiteitis nog nooit zo rauw geweest.
Op de terugweg met de vele deuren en talrijke sleutels, voelen we ons bijna schuldig. We beseffen dat iedere staper één is naar vrijheid. En dat die vrijheid onbegrensde
mogelijkheden met zich meebrengt. En dat wij die zomaar hebben en dat stomweg als vanzelfsprekend aannemen.
Want zij moeten hier blijven, waar de regels strikt zijn en het regime strak. Iemand zei later dat het leek alsof de tijd was blijven stilstaan in de gevangenis. De tijd wel, de hoofden en raderen in geen geval.

Inke van 'Ons Kommeere' schreef de intro en omdat het treffend weergeeft hoe het is om voor het eerst de gevangenis te betreden mogen jullie meegenieten.

Mannen...

I've sold my soul

I've sold my soul

I've sold my soul to the Devil
And now he is coming to collect it
He always appears at night
And mostly unexpected.

A glimpse, a shadow on the door
blink, a rimple in the floor
A ghost, an image or a face
On the ceiling or behind the lace !

I can not run,
I can not hide
So stay with me,
Troughout the night !

June, 3th 2002 by Gimycko

Kampioen

Vandaag vernomen:Ismaïl Abdoul mag weer boksen (met enkelband)

Ismaïl 'Cool' Abdoul, een van de meest getalenteerde Belgische boksers, mocht gisteren na veertien maanden de gevangenis verlaten. Hij kreeg ook de toestemming om weer te boksen.

Zodra hij zijn eerste match bokst laat ik het jullie weten dan kunnen we met z'n allen duimen!

.

Champion 2009, inch Allah.

Valentijn

Valentijn... dag van geliefden, van vriendschap, maak er een mooie dag van.

Even een korte anecdote, jaren geleden op Valentijn hoorde ik en gedetineerde zeggen tegen een andere gedetineerde: ik heb een bos rozen besteld en die worden straks geleverd bij mijn vrouwtje. Wat heb jij besteld? Een pot chrysanten?

Ik direct alert want de aangesprokene zat voor moord op zijn vrouw, gelukkig kon er een grimlachje vanaf.

Ik heb de andere dan eens goed de les gespeld maar die vond dat je moest kunnen lachen, hij stond trouwens bekend als de clown van de sectie.

Nu jaren later is het eerste waar ik aan denk op Valentijn dit korte gesprek.

Gezien de gevangenis een eigen tamtam bezit werd er die dag nog veel gelachen met 'het grapje', het werd prima gevonden, ja de humor binnensmuren is zwart gekleurd.

Vrijdag de 13e

Iedereen weet dat 13 een ongeluksgetal is.
De toevoeging van één bij twaalf lijkt die harmonie te verstoren. Meestal wordt voor de afkomst verwezen naar het Laatste Avondmaal, waar men met dertien aan een tafel zat, maar de reputatie van dertien is ouder, want zelfs Homeros wantrouwde het.
In de Noordse mythologie wordt verteld hoe de geliefde god Balder, met elf kompanen in het Walhalla zit te tafelen, totdat Loki, de god van het kwade, zich als dertiende erbij voegt.
Als men hem wil verjagen, ontstaat een handgemeen waarbij Balder door Loki gedood wordt. Er zijn hier opvallende gelijkenissen met het Laatste Avondmaal. Er is ook het verhaal dat Philippus van Macedonië zijn standbeeld liet oprichten naast de standbeelden van de twaalf voornaamste goden.
Kort daarop werd hij vermoord. Voor de stemming er wat meer in te brengen: de Kaballa vermeldt dertien geesten van het kwade en het verhaal van het Beest staat in het dertiende hoofdstuk van de Apocalyps.
Hoe dan ook, 13 is wellicht het meest bekende voorbeeld van bijgeloof in de moderne wereld.
Als u een vliegreis maakt, zal u in het vliegtuig meestal geen plaats op rij 13 krijgen, want die rij bestaat gewoonlijk niet.
Veel ziekenhuizen en hotels hebben geen kamer met nummer 13, in veel sporten - vooral gevaarlijke races - is er geen deelnemer met nummer 13 en in de Verenigde Staten vind je heel wat gebouwen waar de twaalfde verdieping meteen gevolgd wordt door de veertiende.
Dat is geen bijgeloof van de bouwers: het is gewoon niet zo gemakkelijk, en dus niet zo interessant, om appartementen op een dertiende verdieping te verkopen of te verhuren.
Er zouden zelfs hele steden bestaan zonder huizen met huisnummer 13 en er zijn gevallen bekend waarbij bewoners van huizen met nummer 13 bij de gemeente procedeerden om dat nummer te veranderen.
Waarom vrijdag? In onze christelijke wereld wordt verwezen naar de dood van Jezus, maar ook hiervoor zijn er sporen in de Germaanse mythologie. Vrij-dag is Freya's dag, de dag van de godin van de liefde, de vrouw van Odin en de moeder van Balder (equivalent met Venus, vandaar Vendredi).
Volgens een legende beschouwden de eerste christenen haar als een heks en werd zij verbannen naar een berg, waar ze elke vrijdag vergaderde met elf heksen en de duivel (samen dertien dus). Vaak werd dan ook gezegd dat de heksensabbat op een vrijdag valt.
Alhoewel de vrijdag op zich geen funeste betekenis heeft in de christelijke liturgie, werden in de Middeleeuwen de meeste onaangename gebeurtenissen uit de gewijde geschiedenis op die dag gesitueerd: de verdrijving van Adam en Eva uit het Paradijs, de moord van Abel door Caïn, de plagen van Egypte, de moord op de Onnozele Kinderen enz.
.
Zie ook links 'zoeken in het puin'

Examen... zie P.B. van 23/01 jl.

Nieuw examen voor statutair penitentiair beambte voor de strafinrichtingen in Vlaanderen en Brussel - examennummer ANG09802
Deelnemingsvoorwaarden:
Je bent minstens 20 jaar op 16 februari 2009.
Er is geen specifieke opleiding of diploma vereist
Solliciteren kan tot 16 februari 2009.
Je kandidatuur wordt enkel in aanmerking genomen als:
Je je online – cv volledig invult in http://www.selor.be/ - “mijn selor”
En je online solliciteert voor deze vacature
Indien sollicitatie via brief: contact opnemen , uiterlijk voor 16 februari 2009 met mevr. Magda Verbeken via het nr. 02/ 788.67.08 om de voorwaarden van deze optie te kennen.

Doen! Boeiende job! 50+ zijn welkom!

USA

Paris-Hilton-jail-Barbie

En of de Californische gevangenissen overvol zitten.
Uit DM 10/02/2009

Humor

En wat heb jij te glimlachen?

-en welk gebod heb jij overtreden?

Telefoon

Ze neemt de telefoon niet op omdat ze moet overwerken.

Omdat de treinen vertraging hadden.

Omdat ze met de kleine naar de dokter moest.

Omdat ze haar sleutel op het werk vergeten was.

Omdat de hoge hakken van haar schoenen afgebroken zijn en ze eerst

langs de schoenmaker moest.

Omdat ze haar walkman ophad en de bel niet kon horen.

Like a bridge over troubled water.

Godverdomme toch.

En dat het woensdag ook bezet was.

En maandag ook.

En vorige week vrijdag ook.

K. fragment uit Schrijven zonder Muren.

Je veux de l'amour
Je veux de l'amour
Waar ik ga, waar ik sta
Voor ik sterf, voor 'k verga
Je veux de l'amour

Fragment uit een liedje van Raymond.

Ouders

webdesign © Studio Marjolein Hund

Ouders

Ze brengen je op de wereld

Waarom is niet altijd duidelijk

Je zou liefde moeten krijgen

In de plaats kreeg ik slaag

Je zoekt geborgenheid in hun schoot

Ik kroop in de kast, weggedoken

Je moet trots zijn op wat ze doen

Daarom schoten ze mijn broer dood

Ze zijn een voorbeeld

Waar je je moet aan optrekken

Daarom pleegden ze zelfmoord

Moet ik dezelfde weg bewandelen

Of kan ik gelukkig worden zonder

Ouders verdomme ja ik wil verder

Maar wat mis ik die mensen

Die mijn ouders hadden kunnen zijn.

S., fragment uit Schrijven zonder Muren.

Een blik...

Werp een blik

Door mijn tralies.

Gewoon een blik.

meer hoef ik niet

Om me een blik lang

Gelukkig te voelen.

F., fragment uit Schrijven zonder Muren.

Het schijnt...

Het schijnt dat er bijna geen mussen meer zijn.

Het schijnt dat de zon deze zomer

in Spanje 22 van de 24 uur heeft geschenen.

Het schijnt dat de GB nu Carrefour heet.

Het schijnt dat de nieuwe auto's allemaal airbags hebben.

Het schijnt dat het brood weer duurder is geworden.

Het schijnt dat het alle dagen licht wordt.

Ik weet het niet.

Het schijnt dat ik er niet bij was.

K., fragment uit Schrijven zonder Muren. 2003.

en... wanneer krijg je de sleutel?

Stuur eens een kaartje naar een gedetineerde...

.

Schit-ter-end

Monoloog

'IK SMEEK OM LIEFDE WANT ANDERS GA IK DOOD'
Het Genootschap ter bevordering van de Voordracht- en Vertelkunst
Tekst: Ivo Konings

Carla verblijft al enkele maanden in de gevangenis.
Zij heeft zich in de onkosten gestort om mensen in haar omgeving dure cadeaus te doen. Ze voelt zich pas echt gelukkig als zij zelf iemand kan gelukkig maken maar het prijskaartje dat er aan vasthangt blijkt onbetaalbaar.
Ze wordt het slachtoffer van haar eigen dwangmatige gulheid.
Haar adagio is: als ik geen liefde krijg, moet ik ze geven, uitdelen tot de mensen van me gaan houden. Hoeft het gezegd dat velen van haar zullen profiteren ?
Zij komt zo in de gevangenis en in een psychiatrische instelling terecht...
Dat het zover is kunnen komen heeft natuurlijk een oorzaak.
Ze trouwde met een ziekelijk jaloerse man, die haar aan bed vastbond als hij ging werken.
‘s Avonds nam hij haar mee op café waar hij zich met zijn vrienden lazarus zoop.
Zo gebeurde het dat hij Carla meenam naar huis, waar zijn vrienden haar verkrachtten.
Als het eten niet naar zijn zin was, smeet hij het tegen de muur en mishandelde haar meermaals op zo’n gruwelijke manier dat ze verscheidene keren in het hospitaal terecht kwam.
Zelfs tijdens de zwangerschap van haar zoon werd ze zo zwaar mishandeld dat het haar bijna fataal werd.
Uit angst en onder bedreiging trekt ze meermaals haar aanklacht bij de politie terug.
Zo ging deze mishandeling jaren door tot ze eindelijk de moed had te vluchten.
In de gevangenis vindt Clara eindelijk rust, hier kan ze ongestoord nadenken over haar leven en leren omgaan met haar trauma’s...

Mensvriendelijk

Britse gevangenen hoeven niet langer uit de kleren bij controle

Groot-Brittannië heeft een nieuw type van scanner geïntroduceerd in de gevangenissen.

De zogenaamde Body Orifice Security Scanners moeten de smokkel van gsm's en drugs in gevangenissen tegen gaan.

Mensvriendelijk

De nieuwe scanner ziet eruit als een elektrische stoel waarin drie sensoren zitten.

De gevangene moet zijn kin tegen de orale sensor houden, zit intussen in de stoel waarin een scanner voor het achterwerk verborgen zit.

Zo worden de gevangenen op een mensvriendelijke manier gecontroleerd op het verbergen van drugs, wapens of gsm's.

De stoelen kosten 6.500 Britse pond per stuk en 102 gevangenissen zullen er gebruik van maken.

De gevangenis Woodhill in Milton Keyes heeft al 21 gsm's kunnen onderscheppen zonder dat de gevangene zich nog langer hoeft uit te kleden.

Smokkel

De Britse minister van Justitie, David Hanson, is alvast tevreden met de nieuwe scanners.

"Dit is een belangrijk instrument om de smokkel van gsm's in gevangenissen tegen te gaan en zo ook de drugssmokkel tegen te gaan. De gevangenen kunnen geen contact meer opnemen met dealers." (ka)
02/02/09 13u19

Wanneer volgt België?

Prachtige gebouwen...

Groot complex in neotudorstijl n.o.v. arch. Joseph Jonas Dumont en uitgevoerd door arch. François Derre tussen 1878 en 1884.Vanaf 1873 werd een nieuwe gevangenis in Sint-Gillis overwogen, ter vervanging van de Karmelietengevangenis in het centrum van Brussel. Eerst werd het plateau van het Quartier des Écoles (nu Louis Moricharplein) voorgesteld, daarna een terrein dicht bij de Alsembergsesteenweg. De keuze voor de huidige locatie is uiteindelijk in 1875 gevallen.Het complex werd op basis van Angelsaksische criminologische theorieën ontwikkeld door Édouard Ducpétiaux. De plannen van verschillende Belgische gevangenissen zijn hierop gebaseerd. Het gaat om een panoptisch systeem, waarbij de schikking van de ruimten een optimale bewaking van alle gevangenen vanaf een centraal punt mogelijk maakt.

Gelegen enerzijds aan de Ducpétiauxlaan met ingang tegenover het Delporteplein, en anderzijds aan de Verbindingslaan. Aan de overkant van deze laan ligt de gevangenis van Vorst, die via een ondergrondse passage verbonden is met die van Sint-Gillis.

Het gaat mij erom de prachtige architectuur te laten zien, verdere inlichtingen kunnen jullie via 'google' vinden.

Victor Horta

Tevens wil ik er jullie op attent maken dat in St Gillis de prachtigste gevels te bewonderen zijn.