zondag 24 april 2011

"I believe I have no prejudices whatsoever. All I need to know is that a man is a member of the human race. That's bad enough for me."
Mark Twain (1835 - 1910)

Vrolijk Pasen

vrijdag 22 april 2011

Lantin... blok beton...

Op de vrouwenafdeling van de gevangenis van Lantin is vrijdag een gedetineerde van rond de 34 jaar oud om het leven gekomen bij een ongeval met een volleybalnet.
De gevangenen speelden volleybal. Van het volleybalnet werd vervolgens een hangmat gemaakt die aan een paal op een blok beton werd vastgemaakt. Toen Vanessa De Vroue plaats nam in de hangmat, kantelde de paal en viel het blok beton op het hoofd van de vrouw. Ze was op slag dood. Het parket van Luik werd verwittigd.
Het slachtoffer zat sinds februari in voorlopige hechtenis wegens diefstal.

Hasselt... overdosis vloeibare xtc

In de gevangenis van Hasselt heeft een gedetineerde woensdagavond een overdosis vloeibare xtc kunnen innemen.
De man uit Geel, die nog maar vijf dagen in de cel zat voor drugsbezit en diefstal, werd nog naar het ziekenhuis gebracht. Hulp kon echter niet meer baten.
Hij moet op een of andere manier erin geslaagd zijn zelf vloeibare xtc te maken of binnen te smokkelen.
De cipiers in de Hasseltse strafinstelling hebben al lange tijd klachten over drugsgebruik onder de gedetineerden.

donderdag 21 april 2011

Op 1 september gaan in het gevangeniswezen nieuwe bepalingen van kracht die een duidelijk kader scheppen over de regels voor gedetineerden. Dat staat in twee koninklijke besluiten die een aanzienlijk deel van de basiswet van begin 2005 over het gevangeniswezen en de rechtspositie van gedetineerden, de wet Dupont, uitvoeren.
De nieuwe bepalingen handelen over drie grote domeinen, legt Lauren Sempot, woordvoerder van het directoraat-generaal van de Penitentiaire Inrichtingen, uit. 'Het gaat om bepalingen over detentievoorwaarden, over de contacten met de buitenwereld en over tucht.'
De wet bepaalt de rechten en plichten van gedetineerden.'Gevangenen, personeel en bezoekers zullen nu precies weten wat toegelaten is en wat niet', aldus Sempot. Zo moet de rechtszekerheid toenemen.
Huishoudelijk reglement
Iedere gevangenis zal in de toekomst over een huishoudelijk reglement moeten beschikken met daarin de voorschriften voor het dagelijkse leven. 'Er komen dus onder andere regels over wat mag en wat niet mag op het vlak van voeding', verduidelijkt Sempot.
Ook komen er duidelijk omschreven richtlijnen over de 'materiële levensvoorwaarden' zoals over het verblijf en de toegelaten voorwerpen in de cel.  'Waar nu in sommige gevangenissen veel voorwerpen toegelaten zijn en in andere inrichtingen weinig, komt er, mits nuances, een uniforme regeling.'
Buitenwereld

Ook contacten met de buitenwereld zoals bezoeken, briefwisseling, telefoon en contact met media en advocaten, worden beter geregeld. 'Zo was er veel onduidelijkheid over het bezoek van ex-gedetineerden in gevangenissen', vertelt Sempot. 'Daar komt met deze wet een einde aan.'

Ten slotte zijn er bepalingen over tuchtregime en tuchtrecht: de wet omschrijft de inbreuken, sancties en procedures.
Mensenrechten

In 2006 was al een eerste deel van de wet Dupont in werking getreden. Met het tweede deel is zo'n 80 procent van de wet gerealiseerd. Er blijven nu nog twee luiken over, waaronder een klachtencommissie. Internationale instanties zoals de Liga voor de Mensenrechten drongen al lang aan op de verdere uitvoering van de wet.

dinsdag 19 april 2011

Ex-gedetineerden breken in gevangenis Marneffe in

ex gedetineerden breken in gevangenis marneffe in
In Marneffe, in de provincie Luik, hebben mogelijk ex-gedetineerden ingebroken in de strafinstelling waar ze zelf ooit achter de tralies zaten. De boeven gingen aan de haal met sloffen sigaretten en etenswaar.
De inbrekers drongen de administratieve vleugel van het gebouw binnen door een raam te verbrijzelen. Nadien beukten ze twee deuren in tot ze in de kantine kwamen waar de buit lag.
De gevolgde weg en manier van handelen wijst volgens de politie in de richting van ex-gedetineerden. De inbrekers kenden het gebouw zeer goed. De daders zijn nog steeds spoorloos.
Archiefbeeld: PhotoNews (GVA)

woensdag 13 april 2011

Bahar Kimyongur werd vrijgesproken in het terreurproces tegen het extreem-linkse DHKP-C. © belga
Bahar Kimyongür, die door het federaal parket in het DHKP-C-dossiers vervolgd werd voor terrorisme maar werd vrijgesproken, heeft klacht ingediend tegen onbekenden. De klacht richt zich tegen een aantal ambtenaren van de Belgische overheid die er in april 2006 zouden voor gezorgd hebben dat de man in Nederland werd opgepakt met het oog op zijn uitlevering naar Turkije. Nederland weigerde Kimyongür echter uit te leveren.
Bahar Kimyongür was één van de verdachten in het proces tegen de extreem-linkse Turkse beweging DHKP-C. Na een veroordeling door de Brugse correctionele rechtbank in februari 2006 wachtte hij op zijn proces voor het Gentse hof van beroep, toen hij op 28 april 2006 in Nederland werd opgepakt op basis van een internationaal aanhoudingsbevel van Turkije. Dat land vroeg zijn uitlevering maar Nederland weigerde.

Topvergadering
In de maanden nadien kwam aan het licht dat er op 26 april een vergadering was geweest tussen 24 hoge ambtenaren van Justitie en Binnenlandse Zaken, leden van het Belgische federaal parket en politie-officieren waar zou beslist zijn de Nederlandse politie te tippen over Kimyongürs verplaatsing naar Nederland, zodat hij daar opgepakt en uitgeleverd kon worden. België kon Kimyongür niet zelf uitleveren omdat die de Belgische nationaliteit heeft.

De man heeft nu klacht ingediend tegen onbekenden voor inbreuken op grondwettelijk beschermde rechten door openbare ambtenaren, machtsmisbruik, samenspanning van ambtenaren en foltering, onmenselijke behandeling en onterende behandeling. (belga/tw)

Opendeurdag?

De hoofdpoort van de Leuvense hulpgevangenis heeft gisteren een hele tijd wagenwijd open gestaan. Door een technisch defect kon de poort, waarlangs de gedetineerden naar binnen of buiten worden gebracht, niet meer gesloten worden. De brandweer werd opgetrommeld om 'de burcht' opnieuw te sluiten, meldt de krant Het Laatste Nieuws.
Omdat de bevoegde firma om veiligheidsredenen enkel mag werken met een ladder van slechts twee meter, was een hoogtewerker nodig om de poort in de Maria Theresiastraat opnieuw naar beneden te krijgen.

"Met stuntwerk en veel mankracht kregen we de gigantische poort met een katrolsysteem opnieuw naar beneden. Probleem is nu wel dat ze niet meer open kan, en dus onbruikbaar is", zegt een anonieme getuige.

Adjunct-directeur Luc Havet bevestigt dat er een technisch probleem was. "Maar omdat er achter de poort nog een vergrendelde toegang is, was er nooit gevaar voor ontsnappingen", verzekert hij. Een gespecialiseerd bedrijf zal vandaag trachten de poort definitief te herstellen. (belga/sam)

zaterdag 9 april 2011

Jacques Brel - Rosa 1962

Bushokje...

MERKSPLAS - Een banaal bushokje, pal tegenover de gevangenis van Merksplas, is de rode draad in de documentaire ‘DeKolonie' ‘Ik leerde er Arlette kennen die al jaren haar geïnterneerde zoon Jurgen bezoekt', zegt regisseur Filip Lenaerts (34). ‘Ze is intussen gehuwd met Stefaan, de ex-celgenoot van Jurgen.'
De Kolonie, zo heet ook de halte aan de Steenweg op Rijkevorsel in Merksplas. ‘Mensen die daar op de bus zitten te wachten, hebben net een kennis of familielid bezocht in de strafinrichting. Iedereen in het dorp weet dat', zegt Lenaerts. ‘Het bushokje staat in de middle of nowhere, in een natuurgebied van 600hectare. Het heeft zijn bestaan te danken aan de gevangenis.
Meer info: Nieuwsblad-Merksplas.

Regisseur maakt film over halte tegenover gevangenis. Een verkorte versie van De Kolonie (52 minuten), dinsdag 19 april, Canvas, 22 uur

zaterdag 2 april 2011

ARNO TC MATIC PUTAIN PUTAIN

Reactie op 'Drion' die ik graag met jullie deel...

Lieve Suzanne,
Ik begrijp wel dat het niet persoonlijk is, sterker ik hoop dat het niet persoonlijk is, want dit gedicht(je) komt wel binnen in mijn ziel (what ever that may be). Ik heb door mijn werk te maken gehad met mensen met een suicidewens. Niet alleen de sukkelaars, de verslaafden, de ernstig psychiatische patienten...Nee, ook: mensen die het leven onleefbaar achtten terwijl ze echt succesvol waren, veel mensen van hen hielden, er kinderen waren enz.
Die het leven op een gegeven moment te zwaar achtten of gewoon door exogene en/of endogene factoren mentaal ziek waren en de tijd niet namen/kregen of durfden te nemen om dat uit te zieken.
Ik denk door het gedichtje o.a. weer aan een ex client die problemen had op zijn werk, hij ging naar een nieuwe werkgever en daar ging het prima. Dat was wat mijn taak inhield en ook daadwerkelijk was, de man weer in een goed humeur en met een nieuwe baan "op weg helpen." Dit werd betaald door de werkgever waar hij vertrok, dat was zijn eigen keuze, hij vond zijn opdracht te zwaar...Hij moest voor een vastgoedontwikkelaar een prachtige woontoren aan de Maas realiseren.
Ik had hem, toen ik "klaar was" wel verwezen naar een GGZ instelling en die psychiater tevoren gewezen op het suicide risico. Die psychiater trapte kennelijk in de facade en zag het door mij ingeschatte risico niet. In aanvang toen de man pas bij mij kwam, hield ik de deur naar het balcon voor hem op slot, en ik vertelde hem dat ik dat deed, vanwege het door mij ingeschatte suicide risico. Gesproken met hem met zijn vrouw enz. enz.
Een ruim jaar nadat hij aan zijn nieuwe baan is begonnen, is hij, 42 jaar, topbaan in de bouwsector, een talentvol manager, gezin met drie kinderen, met zijn auto van een viaduct afgereden.
Het leven begint en jij gaat er zelf niet over er zijn gewoon twee mensen die met elkaar neuken en jij bent het resultaat. En aan het eind van ons leven zijn we fysiek versleten en houdt het e.e.a. gewoon op. Als het zo gaat hebben we als mensen alles gehad wat het leven kan brengen, geluk, en verdriet, extase en pijn, dufheid en avontuur, alles in de mate die we ons zelf hebben toegemeten. Heb je te maken met klootzakken, m/v ja ze zijn er in overvloed, dus dan leren we er van en nemen we afscheid van hen, dankbaar voor de levensles. ;-)) Het leven is zout zoet en zuur, bitter soms, warm en koud, mooi en lelijk, het is het leven.
Je ziet,
je gedichtje raakt me echt
Suzanne, mijn les is; en dat leer je als je naar het leven luistert...het leven krijg je en wij gaan er niet over, we doen het er mee, tot we op dezelfde natuurlijke wijze waarmee we gekomen zijn, weer vertrekken. Dat virtuele mens in die jurk, dat moet gewoon even een virtuele arm om zich heen en zelfs als er helemaal niemand is, doet ze dat zelf want ze houd van het leven.
Hoe goed een lied ook gezongen wordt, een boek geschreven een beeld gehakt, een schilderij geschilderd, als het niet voltooid wordt is het een teleurstelling voor anderen en een last voor de maker m/v.
Ik zit als gevolg van je gedicht(je) tegen mezelf te wauwelen...sorry en dat terwijl ik broodnuchter ben...;-))
groet,
Harold

Drion

Niemand ziet ooit mijn pijn
wie ik ooit was leeft als de
onvolgroeide foetus in een baby
diep binnen het omhulsel
Ondoordringbaar


Ontrouw, leugen, verraad
kleinering, belediging
afketsend op een schild
niemand kan me nog raken
Ontoegankelijk

Geen sleutel past in het slot
ik kijk in de spiegel
vraag me af
waar ben ik gebleven
Onherkenbaar

Wanneer kwam die vrouw
de plaats innemen
van het meisje speels
als een jonge kat
Ondraaglijk

Drion’s pil, een glas cognac
de obligate zwarte jurk
nog eenmaal stiletto’s
de laatste reis in stijl
opgemaakt, vervlogen glamour

Wonderbaar



Suzanne P.

vrijdag 1 april 2011

Bekijk deze geweldige MSN-video: Project Catwalk in Italiaanse gevangenis

Bekijk deze geweldige MSN-video: Project Catwalk in Italiaanse gevangenis
Bron:
http://hetzinkendschip.web-log.nl

Om rechtstreeks naar het zinkend schip te varen klik op:

interessante links:


De lijfwacht van Maria


door Lieven Deflandre 19 maart 2011 
 
Krijsend dwaalde Maria in haar blauwe wapperende nachtkleed en met haar lange grijze haren door de gangen van de psychiatrische afdeling van het UZ, altijd op zoek naar haar kleinkinderen die ontvoerd waren door de duivel. Maria, vol van genade, ze vertrouwde de verpleging voor geen grijs haar, allemaal handlangers van Satan.
Ik werd de lijfwacht van moeder Maria, haar bodyguard, haar beschermengel en haar praatpaal. Met mijn kalasjnikov onder mijn pyjamajas verborgen, waakte ik over haar veiligheid. Ik hield de wacht achter de pylonen terwijl zij de bisschop van Gent probeerde op te bellen.
' Hij neemt weer niet op', jammerde Maria, ' en ik moet hem nochtans dringend spreken.'
' Laat mij eens proberen, Maria', zei ik. Maria spoedde zich gillend naar haar kamer want Brutus was uit zijn bureau gekomen. Brutus was een norse, grimmige verpleger waarvan Maria doodsbenauwd was en die zij ervan verdacht haar kleinkinderen te hebben gekidnapt. Brutus had meer het postuur van een Grieks-Romeinse worstelaar dan van een zorgverlener.
Er werkte ook een zwarte verpleger op onze afdeling. Een lieve mens, maar het depressieve nonnetje dat in Congo meermaals verkracht was geweest door Congolese gendarmes, deed het in haar boetekleed van de schrik als hij haar kamer betrad. Men zou denken dat universitaire psychiaters enig psychologisch inzicht zouden hebben en rekening zouden houden met de trauma's van hun patiënten, maar dat bleek niet het geval. De zwarte man was de verpleger die aan tante nonnetje was toegewezen, en dat zou zo blijven want dat was nu eenmaal schriftelijk vastgelegd op drie exemplaren.

'En?', vroeg Maria vol hoop.'
'Ik heb de woordvoerder van de bisschop aan de lijn gehad. De bisschop is momenteel niet bereikbaar, hij is naar Brussel om koningin Fabiola te bezoeken die een beetje ziekjes is.'
'Oei', zei Maria. 'Het is toch niet erg.'
'De woordvoerder van de bisschop heeft gezegd dat we ons niet al te veel zorgen moeten maken. Het komt wel goed.'
 
Twee uur later trok Maria opnieuw aan mijn mouw en vroeg ze mij om nogmaals bisschop Van Peteghem op te bellen, in verband met de onrustwekkende verdwijning van haar kleinkinderen. De dag ervoor was haar dochter met de twee schatjes bij haar op bezoek geweest, maar Alzheimer's vergeten snel.
Ze bleef bij de telefoon staan.
'Hallo, spreek ik met de bisschop van Gent?'
. . . .
'Ach zo, de bisschop staat in de file?  Het is erg druk op de ring van Brussel.'
. . . .
'Dus hij zal maar rond een uur of acht in Gent arriveren en dan moet hij ook nog avondeten en zijn gebeden doen.'
. . . .
'Afgesproken, dan bel ik u morgennamiddag terug.'