Interview

Oké, we gaan enkele vragen stellen aan onze penitentiaire beambte (vroeger cipier genaamd).
V: Hoe spreken we ja aan met 'chef'?
A: Nee, dat is uit vroegere tijden, nu wordt de beambte aangesproken met zijn of haar voornaam, tenminste in de meeste gevangenissen.
V: Hoe komt iemand op het idee in een gevangenis te gaan werken?
A: Dat was in mijn geval een opeenstapeling van toevalligheden, laat ik volstaan met te zeggen dat ik een job zocht, maar niet om het even welke job.
Op een dag kijk ik in een krant die ik nooit tevoren gelezen had 'De Gentenaar', ik zag bij de jobaanbiedingen dat er mannelijke penitentiaire beambten gezocht werden voor de gevangenis in Gent.
Leek me nu eens iets origineel en ik schreef dat als ze ooit een vrouwelijke pb zochten ik dat wel zag zitten.
Op een bepaald ogenblik (ik was geslaagd in de psychologische test) werd ik opgebeld met de vraag: "mevrouw zou u het zien zitten om bij de mannen te werken, het is nl een experiment"
Uiteraard zei ik onmiddellijk ja want het woord experiment was me al voldoende.
V: En?
A: De eerste dag met een klein hartje in het hol van de leeuw gestapt, ik had geluk, de directie, de hiërarchische oversten waren stuk voor stuk aangename mensen.
De ploeg waar ik bij ingedeeld was bestond uiteraard uit mannen, daar ik op dat ogenblik de enige vrouwelijke (pb) was, kon gewoon niet beter meevallen!
Er waren trouwens in gans de gevangenis slechts een paar macho's die vonden dat vrouwen aan de haard hoorden en die me het leven zuur gemaakt hebben, vooral in het begin.
V: Je voelde je welkom?
A: Zeker, ik was dan ook zéér gelukkig toen de hoofdpenintentiair mij zei: "mevrouw, ik had mijn twijfels over vrouwen op de mannenafdeling, maar ik moet zeggen, het is buitengewoon meegevallen."
V. De gedetineerden, hoe reageerden die?
A. De meesten waren enthousiast?
Ik zal nog (hopelijk) veel vertellen over de gedetineerden maar ik wil alvast kwijt dat ik nooit problemen gehad heb. Ik denk met diepe genegenheid aan de meesten terug.
V:Toch een vreemde job...
A: De job op zich is al heel bijzonder. Je moet dagelijks omgaan met mensen die devieerden, die schade aanrichtten en vaak ook zelf uit een gekwetste situatie komen. (dixit meester W. V. S.)
Je wordt veel om raad gevraagd, zowel van juridische, sociale als diepmenselijke aard, waardoor er een vertrouwensband kan ontstaan.
Je staat vooral in voor de orde en de veiligheid.
Voor de terugkeer in de maatschappij is steeds minder aandacht: onderwijs, arbeid en begeleiding zijn deels wegbezuinigd. De reclassering laat noodgedwongen steeds meer ex-gedetineerden aan hun lot over.
Veel vrijgelaten gevangenen komen tussen wal en schip. Steeds meer ex-gedetineerden vallen hierdoor in herhaling. Terugkomen op het rechte pad wordt steeds moeilijker. Dat is voor ons allemaal een drama. Een goede begeleiding
van (ex-) gedetineerden is cruciaal voor onze veiligheid.
Meer hoor je later wel.
V: Nog één vraagje, wat zou je willen veranderen?
A: Twee op één cel alleen met instemming van de betrokkenen.
Biedt ook buiten de muren hulp en begeleiding.
Stel meer (goed opgeleide) bewaarders aan in de gevangenis.
Beloon arbeid in de gevangenis met een redelijke vergoeding.
Houd prijzen in gevangeniswinkels op het niveau van gewone supermarkten.
V: Dank je voor het gesprek, we kijken uit naar anecdotes!
A: Okido.

Time...

http://home.euphonynet.be/samovar/Clock.html

Wie dit gemaakt heeft weet ik niet, maar mooi is het zeker. Beweeg de muis, hou hem dan stil...

Anonieme mens

Een kind

Ik wou dat ik een kind was.

Zonder zorgen.

Zonder angst om morgen.

Ik wou dat ik een kind was.

Alsmaar spelen

en me nooit vervelen.

Ik wou dat ik een kind was.

Drukte en getier

en vooral veel plezier.

Ik wou dat ik een kind was.

Vol dromen en de overtuiging

dat ze uitkomen.

Ik wou dat ik een kind was.

.

Door mijn opvoeding

ben ik nooit een kind kunnen zijn.

En duw beeld ik me in

hoe mooi het wel had kunnen zijn.

.

Ik wou dat ik een kind was.

Zomaar een gedicht van een anonieme mens, anoniem want in de cel...

Poëzie

"Een bekende tegenkomen"
Beeld 1 : Rustig in jezelf zijn
Beeld 2 : Je hoort een stem en kijkt op
Beeld 3 : Het lijkt een bekende te zijn

Nergens lijkt 'meeting an acquantance' (van Gimycko) beter te passen dan in de gevangenis...

Volgende gedichten (gedachten) anoniem want geschreven achter de tralies...
Eerder verschenen in 'geboeid'.

Soms mis ik een schouder

waaraan ik me kan

optrekken.

.

Eén om uit te huilen.

Een om van te houden.

Een om vast te nemen.

Door een andere gedetineerde geschreven...

"Weten kan je niet voelen.

En wat ik voel, vernielt mij totaal.

En wat ik weet, kan mij niet troosten."

S.

Tussendoortje

Om de tekst te kunnen lezen er gewoon op klikken.

Recht Averecht

Recht Averecht is de eerste documentaire film van journaliste Maria Tarantino (Milaan, 1972). De film volgt het dagelijkse werk van Marta Constantino, directrice van een gevangenis in Noord-Italië.
Naast het werk van de politieagenten en de dagelijkse routine van de gevangenen, zien we ook een toneelstuk, geschreven en gespeeld door de gedetineerden.
Terwijl zij daarin hun leefomstandigheden aan de kaak stellen, zien we het gevecht van de directrice om de toestand te verbeteren.
Recht Averecht is een onderzoek naar machtsstructuren en menselijke relaties binnen een instelling waar ieder aspect van het leven door wetten wordt bepaald.
In het Italiaans, boventiteld in het Nederlands en het Engels

DEBAT: HET GEVANGENISWEZEN ANNO 2009
Na Recht Averecht volgt een debat over het gevangeniswezen anno 2009, met een ex-gedetineerde, ex-Minister van Justitie Jo Vandeurzen, gevangenisdirectrice Marta Constantino en Hans Claus, directeur van de gevangenis van Oudenaarde.
Maria Tarantino modereert.

gratis mits reservatie
tickets: 02.210.11.12

KVS BOX
Arduinkaai 9
1000 Brussel

't is maar een grapje!

Don't try this outside!

Oplichter krijgt geld terug voor onverkochte tv.

In *** heeft een oplichter op een creatieve manier een elektrozaak enkele honderden euro armer gemaakt.

Hij kreeg geld terug voor een televisietoestel dat hij net voordien uit de rekken had genomen en dat hij dus niet betaald had.

Dat meldt de lokale politie, die op zoek is naar de oudere man die de feiten pleegde.

De man vertelde de verkoper dat de tv een huwelijkscadeau was, waar hij niets mee kon doen. De winkelbediende gaf hem het aankoopbedrag terug, maar merkte even later dat het toestel nooit verkocht was. Na het bekijken van camerabeelden werd duidelijk hoe de oplichter een doos uit de winkel had gehaald en daarmee naar de kassa was gestapt. (belga/mvdb)
27/01/09 16u56

Een glimlach...

Ik koester deze foto omdat één van de liefste én intelligentste mensen die ik ken hem naar mij stuurde met de boodschap: boven het strand van Oostende, een glimlach uit de hemel.

Vis in het water...

Jullie hebben nu al een paar dingen gelezen over de wereld 'Intra Muros', op een dag verschenen er vrouwelijke beambten bij de mannen...

Wij kennen er eentje die er bij wijze van experiment begon.

Omdat ze zich daar als een vis in het water voelde vertelt ze meestal over de humoristische toestanden die ze meemaakte.

Verwacht dus geen oordeel, verwacht geen sensationele verhalen, gewoon wandel mee met haar en geniet van de anectodes...

Volgens haar is de straf opgelegd door de rechter, daar valt niet aan te tornen, maar de vrijheidsberoving moet niet verzwaard worden door verzuring.

We zullen dus lukraak regelmatig een situatie beschrijven, gewoon gezien door haar ogen.

Voor het gemak noemen we haar 'Suzanne' ook als ze vertelt over tweedehands zaken. (via collegae)

Als er namen opduiken zijn het voornamen en dan nog zijn ze door mij gegeven zodat niemand moet denken dat ben ik, of dat is die of die...

Betrokkenen zullen zichzelf herkennen maar weten dat het nimmer de bedoeling is te kwetsen, gewoon even laten horen aan de buitenwereld dat we mensen zijn zoals zij die even van het modale pad afweken.

Non fictie wordt aangepast met fictie indien nodig.

.

Chinees Nieuwjaar

Hm, het is inderdaad nieuwjaar op 26 januari, maar Chinees Nieuwjaar!
We stappen van het jaar van de rat naar het jaar van de os (buffel).

P.B.

Binnenkort examen PB
Er wordt binnenkort door Selor een nieuw wervingsexamen voor penitentiair beambte georganiseerd. Uit betrouwbare bron vernamen wij dat Selor dit examen zal publiceren op 30 janari 2009.

Zeker bekijken!
http://www.youtube.com/watch?v=w_B2gPfxJKs

Een paar woorden van Walter Van Steenbrugge... (menselijk advocaat) over de cipier (P.B.)
Mensen bewaken, hun doen en laten volgen om ontsnappingen te verijdelen, pas aangehouden verdachten confronteren met de harde realiteit van de opsluiting, ze uitpellen en naar hun cellen begeleiden, de gevangenen aanhoren in hun klaagzang en protesten, hun humeur counteren, biechtvader zijn voor spijtbetuigende zondaars, geestesgestoorden, psychopaten en mentaal gehandicapten – vaak samen op cel met ‘normale’ delinquenten -, begrijpen, driften en libido-blokkages kanaliseren, psychische uitbarstingen onderdrukken, juridische vragen beantwoorden, weerstaan aan tal van oneerbare voorstellen rond drugs, seks en GSM’s, en tenslotte nog eigen lijf en leden beschermen tegen neervallende helikopters.
Dat alles tegen een steeds meer dreigende achtergrond van geweld en explosies, gelet op de overbevolking en de devaluatie van faciliteiten en gunsten voor de gedetineerden, waarbij tal van wisselende circulaires, omzendbrieven en wetgevende initiatieven de zekerheden voor de gevangenen niet hebben doen toenemen.
Een advocaat die de P.B. 's begrijpt...

Leonard et les autres

LEONARD IS HET KLANKBORD VAN DE MANNELIJKE GEDETINEERDEN IN DE
GEVANGENISSEN VAN BRUGGE, GENT EN RUISELEDE

Er moet een duidelijke scheidingslijn bestaan tussen empathie en het moment dat je er zelf je slaap voor laat.
In de praktijk gebeurt het natuurlijk soms wel dat je zo erg meeleeft, dat je er niet meer van slaapt, maar je moet afstand kunnen nemen. De dag dat het je niet meer interesseert of het je emotioneel niet meer raakt, is het tijd om te stoppen.
Humor is het beste wapen in de gevangenis. Je moet maken dat iemand die in doffe ellende zit toch de zon nog ziet schijnen. Het is belangrijk dat ze de toekomst tegemoet gaan met nieuwe hoop. Als iemand helemaal in de put zit wanneer je bij hem toekomt en hij glimlacht weer als je zijn cel uitkomt, dan geeft je dat voldoening. De gedetineerde is dan voorlopig geholpen.
Er zijn in de gevangenis evenveel echte vrijzinnigen als er echte katholieken zijn. Niet veel dus. Zij vragen degene door wie zij het best geholpen worden en degene die zij het meest vertrouwen. Je moet begrijpen dat wij dikwijls fungeren als klankbord.
De gedetineerden testen of ze je kunnen vertrouwen. Eens ze weten dat je geen deel uitmaakt van het instituut, dat wij geen rapporten maken, dat onze verslagen niet in hun dossier komen en zich tegen hen kunnen keren, dan heb je hun vertrouwen. En dan is dat vertrouwen onbegrensd.
Wij huiveren soms van wat we allemaal weten.
Het is zo dat als je iets doet voor iemand, en je komt de volgende keer in de gevangenis, dan heb je 5 klanten bij. De tamtam gaat er geweldig vlug.
We zeggen soms dat wij pastoors zijn zonder kerk. Er zijn ook veel goede aalmoezeniers, die niet komen preken. De consulenten moeten geen zieltjes winnen. De aalmoezeniers in de gevangenis zijn in niets te vergelijken met de pastoors van de parochie.
Wat de gedetineerden wel doen, is iedereen eens uitproberen: de protestanten, katholieken, vrijzinnigen enzovoort.
Ze shoppen als het ware. In Brugge is dat een algemeen fenomeen: rond Nieuwjaar krijgen wij
opeens een heleboel cliënten bij.
Waarom? Omdat het gerucht circuleert dat de pakjes die de moreel consulenten ronddelen groter zijn dan die van de aalmoezeniers.
Als we berichten krijgen van mensen die het goed stellen als ze vrijkomen, zijn wij gelukkig. Maar soms hervallen de gedetineerden, dan heeft het meestal iets met drugs te maken.
Moet er nog veel gebeuren in het kader van de humanisering van de gevangenissen?
Als de Wet Dupont zou kunnen uitgevoerd worden zoals ze bedoeld is, dan zouden we al een hele
stap verder zijn. Er moet een mentaliteitswijziging komen. De tendens bestaat om te focussen op het straffen, terwijl het humaniseren van de gevangenissen soms op een tweede plaats komt. Spijtig genoeg zijn er nog te veel mensen die redeneren ‘Je kan de gevangenen niet hard genoeg aanpakken’.
Bereid de gedetineerden vanaf dag 1 voor op hun vrijlating. Zo krijgen deze mensen nog serieuze kansen om terug in de maatschappij opgenomen te worden. Op een paar uitzonderingen
na komen de gevangenen ooit wel eens vrij.

Nu zorgt men ervoor dat het tijdbommen zijn, die geen enkele kans meer krijgen in de maatschappij.
Er zijn heel veel goede bewakers. Wij hebben het grootste respect voor het personeel.

Zij zitten vanuit hun functie tussen hamer en aambeeld, tussen de directie en de gedetineerden.
Dat is zeer belastend, je moet daarmee kunnen omgaan.
De bewaker de eerste persoon is die de deur open doet ’s morgens. Er is op dat moment niemand anders dan de bewaker en de gedetineerde.

Zij vangen eigenlijk veel op. Soms moeten de bewakers ook een keer troostend optreden. Hier tegenover staat dat ze tegelijkertijd afstand moeten bewaren.
“Wij bezoeken iedereen die het ons vraagt,wat ze ook gedaan hebben.”
Voor mij heeft dat geen belang. Het is een mens die mijn hulp vraagt, dus ga ik naar hem toe.

LS , het hierboven zéér interessante stuk is een samenvatting van een interview door Sofie S. afgenomen voor het UVV, morele consulenten in de gevangenis, magazine Antenne.

De woorden parelenden uit de mond van Leonard moreel consulent, hij werd bijgestaan door zijn dame die eveneens moreel consulente is.

Lees en herlees...

De aalmoezenier

Gedicht van een gedetineerde:

Ik loop door de lange gang
op zoek naar de deur
met mijn naam erop.
Ik open haar
en trap haar aan de binnenkant weer toe.

O, de vreugde een deur te hebben
met “Peters” erop
De vreugde dat m’n bestaan
wat dat betreft, nog klopt
.

Uit de mond van een aalmoezenier:

Deze morgen op de trein kan ik naast jou gezeten hebben, ik kan naast jou gestaan hebben in de supermarkt. Je zou niet geweten hebben wie ik was. Maar voor een ex-gedetineerde lijkt het soms of hij met een sticker op z’n hoofd loopt waarop staat dat hij in de gevangenis heeft gezeten. Als je niet klaar bent met het overleven en het rechtop staan in de gevangenis, als je niet klaar bent met de fouten die je gemaakt hebt, de feiten die je gepleegd hebt, als je niet klaar bent met jezelf, als je niet zegt: daar gaan we iets aan doen, dan wordt het heel moeilijk om de stap naar buiten te zetten.

***

Degenen onder ons die durven zweren dat hen dat nooit zal overkomen, doen een roekeloze uitspraak. Iemand die pas levenslang had gekregen zei: “Ik ben zeker honderd keer met mijn vrachtwagen voorbij de gevangenis gereden en ik heb dikwijls gedacht: leg toch niet zoveel eieren onder die mannen. Waar halen zij het recht om te klagen of op te komen voor hun rechten? Zet ze tegen de muur of sluit ze op en gooi de sleutel weg. Nu zit ik hier zelf. Het kan elke mens overkomen.”

***

Ik ben ermee gestopt met mensen te discussiëren. Het haalt toch niets uit. Ik heb mij onlangs tegen beter weten in nog eens laten overhalen om te gaan spreken, voor Antwerpse middenstandsvrouwen. Ik heb nog nooit zo'n repressief publiek meegemaakt. Ik was nog maar net begonnen met mijn inleiding over de mens achter de gevangene en er stond al een vrouw recht met de boodschap: Als ze pikken, gewoon hun hand afhakken . Er klonk meteen applaus.
***
En vergeef ons onze schulden zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren.

GSM niet vergeten!

http://www.youtube.com/watch?v=mUZrrbgCdYc

Maandagmorgen... je komt aan in het station, je moet de trein nemen om naar je werk te sporen...

Uit de oude doos

Gevangenis Kortrijk

Een echte gevangenis heeft Kortrijk niet meer. In het verleden was dit anders, Kortrijk heeft namelijk verschillende "huysen van correctie ofte detentie" gekend.

Zo is er reeds in 1735 sprake van een huys van correctie in de Peterseliestraat (nu: de Jan Persynstraat) dat vanaf 1807 dienst deed als stadsgevangenis.

In de Leiestraat bevond zich in het begin van de 19e eeuw een maison d'arrêt in de Leiestraat dat door de stad verkocht werd in 1810.

Ook een deel van het Jezuietencollege werd van 1797 tot 1801 ingericht als huys van detentie. Oude stadskronieken maken ook melding van een repressiehuis bij het Kortrijkse Begijnhof. Zelfs in het voormalig Kapucijnenklooster zou een gedeelte van de gebouwen gebruikt zijn voor het gevangen zetten van mannelijke gedetineerden.

In juli 1856 werd uiteindelijk een echte, voor die tijd moderne, cellulaire gevangenis in gebruik genomen. De Kortrijkse gevangenis bevond zich buiten de stadsmuren, in de nieuwe Stationswijk, meerbepaald op de plaats waar het muziekconservatorium van Kortrijk zich nu bevindt.

De gevangenis bestond uit 110 cellen en was gebouwd in neo-gotische stijl naar een ontwerp van architect Joseph Dumont.

Van dit gebouw ziet u dus bovenaan een foto.Gedurende de tweede wereldoorlog werd de gevangenis zwaar beschadigd door het luchtbombardement op Kortrijk van 26 maart 1944. Hierbij kwamen meer dan 30 gevangenen en enkele cipiers om het leven. In de verwarring en de destructie maakten ook enkele politieke gevangenen van de gelegenheid gebruik om te ontsnappen.

De gevangenis doorstond ook nog het tweede bombardement op Kortrijk van 21 juli 1944 en werd tenslotte officieel opgeheven op 30 september 1946.

(Bronnen: De Geschiedenis van Kortrijk / onder redactie van Niklaas Maddens)

Sterrenstof

Sterrenstof (Michael Grunlo)

Zoals je aanwezigheid me

ervan weerhoudt om

de afgrond in te staren

en me te verdrinken

in de leegte van de wereld

Zoals je blik me

alles kan vertellen

in seconden

Zoals je handen me

kunnen verwarmen en zoals

je zijn en alles hoe

je bent me steeds

gelukkig maakt met jou

zo hou ik van je zo

wil ik dat je bij me blijft

Met vreugde zullen we de gedichten plaatsen die jullie ons toesturen, en niet enkel op de gedichtendag.

Benieuwd

Ik heb net eens een kijkje genomen op de site 'prisoners.be' (zie interessante links 'pennen').

Het valt me op dat de meeste gasten een vrouw zoeken, ik zou zeggen schrijf bij het allereerste contact al of je dat ziet zitten, zoniet schenk geen valse hoop, wees correct , schrijf gewoon dat je wel eens een woordje wilt schrijven om hun eenzaamheid te doorbreken, je ziet dan meteen bij het eerste antwoord wat hun bedoeling is.

Als iemand prettige of minder prettige ervaringen heeft mag dat altijd gemeld worden, dan kunnen we de frappantste inzendingen (naamloos uiteraard tenzij iemand erop staat zijn/haar naam te vermelden) delen.

Klik op reacties onder het artikel en schrijf gewoon je gedacht, het is aan de beheerder van de blog je reactie al dan niet te plaatsen.

Heb je een verhaal dat je graag kwijt wilt aan/over gedetineerden, hun vrienden, familie, of in het algemeen stuur het dan naar suzanne.p@skynet.be Lijkt het iets voor de blog dan komt het erop. Positief of negatief, jullie schrijfsels mogen ook bij de reacties onder relevante artikels van deze blog geplaatst worden.

Iedereen kan vallen, het is het terug overeind krabbelen dat zo moeilijk is!

Pennen

Belgische gedetineerden kunnen vanaf nu een partner vinden op prisoners.be, een datingsite speciaal voor gevangenen. Volgens de ontwerpers hebben gedetineerden het lastig om een vriend of vriendin te zoeken omdat ze afgesloten zijn van de buitenwereld en geen toegang hebben tot datingsites op internet. Om daar verandering in te brengen werd www.prisoners.be in het leven geroepen. Gevangenen kunnen hun profiel per post doorsturen naar de makers van de website. Op die manier kunnen ze contact leggen met potentiële vriendinnen of vrienden waaruit een vriendschap of een relatie kan ontstaan.De ontwerpers van de site zijn van mening dat prisoners.be een gezonde bijdrage kan leveren aan de reïntegratie van de gedetineerden. Datingsites voor gevangenen bestaan al jaren in Scandinavië en de Verenigde Staten.

Persoonlijk vind ik het goed idee te schrijven naar een gedetineerde, daarom ook de link 'pennen', maar doe het rustig aan, bekijk op je gemak het profiel van de persoon waar je mee wilt corresponderen.

Het klinkt leuk en aardig maar beide kanten moeten er aan denken dat het leven 'intra muros' je pennevriend nooit weergeeft zoals hij buiten de muren is.

Daarom zou ik het woordje dating niet gebruiken, je kunt proberen een vriendschap op te bouwen, en als dat lukt is het al heel wat.

Goedwillende mensen kunnen eens een kaartje sturen, hou het kalm, geef jezelf niet onmiddellijk bloot, praat over het weer, over je hond of kat, over de beroemde koetjes en kalfjes.

Voor iemand die opgesloten zit kan dat een beetje kleur brengen, maar vergeet niet dat jullie elkaar niet kennen, ook de gedetineerde moet zich tevreden stellen met een langzaam opbouwende vriendschap.

Uiteraard zijn dit mijn zaken niet, maar ik vind het dus een keitof idee om te pennen met degene die (tijdelijk) achter slot en grendel zitten, maar laat het gewoon vrijblijvend blijven.

De gedetinerde doet er goed aan niet zomaar zijn levensverhaal op papier te zetten, de briefschrijver of waarschijnlijker de briefschrijfster blijft een tijdje zo discreet mogelijk.

Dus we gaan ervoor we blijven correct en schrijven om de sleur te doorbreken en tevens iemand te laten weten dat er na zijn straf een wereld is die hem een tweede kans gunt.

Blue monday

Niemand ontkomt eraan: maandag 19 januari is het weer 'blue monday', oftewel de meest deprimerende dag van het jaar.

De vader van 'blauwe maandag' is de in depressies gespecialiseerde Engelse psycholoog Cliff Arnall.

Hij bedacht een paar jaar geleden een wetenschappelijke formule waaruit bleek dat de derde maandag in januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen.

Koud en blutHet slechte weer in januari maakt sowieso al velen somber.

Bovendien realiseren mensen zich in de derde week van januari dat zij hun goede voornemens alweer hebben verbroken en dat het nog heel lang duurt voordat zij weer vakantie hebben. Daarnaast zijn de meesten in januari nog redelijk blut door de feestdagen, terwijl in de derde week wel weer de maandelijkse rekeningen binnenstromen.

Ontsnapping

Wel, kijk nu, daar is er eentje die het niet meer ziet zitten...

Ode aan de vrouw

Toen God de vrouw schiep was Hij al zes dagen aan het werk.
Er verscheen een engel die zei: "Waarom spendeert u zoveel tijd aan dit model?"
En de Heer antwoordde: "Heb je al gezien aan welke voorwaarden ze moet voldoen? Ze moet helemaal te wassen zijn, 200 beweegbare delen hebben die allemaal te vervangen zijn, een schoot hebben waar vier kinderen op kunnen zitten, een kus die alles kan genezen, van een geschaafde knie tot een gebroken hart EN ze mag maar een paar handen hebben."
De engel was overweldigd door alle voorwaarden: "Een paar handen! Niet te geloven! En dat is het standaard model? Dat is teveel werk voor 1 dag. Neem op z'n minst morgen erbij om het af te maken."
"Maar dat gaat niet," zei de Heer. "Ik ben bijna zover, ik heb deze creatie die zo dicht bij mijn hart ligt bijna afgerond. Ze geneest zichzelf als ze ziek is EN werkt 18 uur op een dag."
De engel kwam dichterbij en raakte de vrouw aan. "Wat heeft U haar zacht gemaakt Heer." "Ze is zacht" zei de Heer, "maar ik heb haar ook hard gemaakt.
Je hebt geen idee wat zij kan doormaken of voor elkaar kan krijgen."
"Kan ze ook nadenken?" vroeg de engel. De Heer antwoordde: "Ze kan niet alleen nadenken, ze is ook in staat om zaken te beredeneren en te onderhandelen."
Toen viel de engel iets op, hij raakte de wang van de vrouw aan."Oeps, ik geloof dat deze lekt! Ik zei toch dat u er teveel instopte."
"Dat is geen lekkage," corrigeerde de Heer "dat is een traan. De traan is haar manier om uiting te geven aan haar vreugde, haar leed, haar pijn, haar teleurstellingen, haar liefde, haar eenzaamheid, haar droefheid en haar trots."
De engel was onder de indruk. "U bent geniaal, Heer. U heeft aan alles gedacht! De Vrouw is werkelijk ongelooflijk. "

En dat is ze!

Deze ode aan alle vrouwen die hun man, hun zoon, hun broer, hun vriend steunen terwijl deze een tijdje uit roulatie is.
In weer en wind van heinde en ver komen ze dapper op bezoek, vergevingsgezind, hopend op de toekomst, de toekomst die alle plooien gladstrijken zal.

Spreuk

Belgische gevangenissen zijn zoals
de Tour de France:
voortdurend ontsnappingen ...
maar er is nooit een Belg bij.

Niet de bedoeling...

Sedert "Intra Muros" regent het procedurefouten, anderen gaan op de loop, is dat om deze blog te kunnen volgen?

Geduld, er is nog niet veel op verschenen!

Minister van justitie

Het satirische programma 'Zonde van de zendtijd' op Canvas heeft een naaktkalender van de CD&V-partijtop gelanceerd. Zo worden Yves Leterme, Kris Peeters, Jean-Luc Dehaene, Wilfried Martens met Miet Smet, Yvo Belet, Stefaan De Clercq, Jo Vandeurzen en Inge Vervotte in hun blootje gezet. De politici hebben niet echt naakt geposeerd, het gaat om bekende beelden waarop de politieke koppen zijn gefotoshopt. . .

Jo: minister van Justitie (van 21 december 2007 tot 22 december 2008)

Stefaan: januari 2009.

Kwam al eens na de verkiezingen van 1995 in de regering Dehaene II op het departement justitie terecht tot de affaire-Dutroux in de zomer van 1996.

Speciaal voor 'Kareltje' en co...

Wat eten ze in het gevang?

Geen shape-dieet toegestaan...

http://www.youtube.com/watch?v=61j2cErvcqY&eurl=http://www.wzl.be/fun/index.asp?par=f_post&ID=558&y=2009&m=1&d=11&feature=player_embedded (klikken!)

Wel toegestaan :-)

Pro Justitia

Toen zonne en vlindertjes deden hun vlijt,

De schepping volmaakte tot duizeligheid,

Sliep Adam, doodmoe van het Adam zijn, uit

Onder de glorie van appelefruit.

.

Eens, als-ie weer in het welige groen

languit en snyrkend z'n plicht lag te doen,

riep er:'Pst, Adam!...Pst, Adam!' een bruid

'Adam! Pst!...Pst!' in de appelefruit.

.

Eva, zij plukte...En Adam, hij at,

Was niet blasé, werd niet appelen-zat.

Eva hield aan en Adam hield uit

Onder de boom met de appelefruit...

.

Maar dan sprak Adam op zekere keer:

''k Geloof Efie, dat 'k aan fatsoen laboreer!

Ik heb niets aan en jij alles uit!

Wij zijn als waarheid, als appelefruit!!'

.

En terwijl Adam te piekere zat,

Kwam, getrokken z'n laaiende lat,

Een bonkig diender met bars-boeresnuit

Pro Justitia...inzake de appelefruit.

.

't Was Eden verlate, op slag en opstoot!

Het zweet van z'n aanschijn, als saus bij z'n brood...

De diender naast Eva...En Adam vooruit:

Een proces aan z'n kont en... een blad voor z'n fluit...

.

.

Uit: Liederen van de Zelfkant

Pro Justitia (1936)

Willem van Iependaal.

Elvis 8 januari 1935

http://nl.youtube.com/watch?v=zRu3tw9fYxE

Welkom bij Intra Muros

http://www.jacquielawson.com/preview.asp?cont=1&hdn=0&pv=3148566