woensdag 30 september 2009
dinsdag 29 september 2009
"Waarom ik niet meer meedoe met Facebook"
Een stukje van Louis van Dievel, gewoon omdat het zo herkenbaar is. :-)
Antwerpse politie rekruteert agenten in de gevangenis
De Antwerpse politie tracht continu nieuwe agenten aan te trekken en lijkt daarvoor wel erg ver te gaan.
Zo kregen enkele gevangenen in de Begijnenstraat een brief op hun persoonlijke naam, waarin ze vriendelijk worden opgeroepen om te solliciteren bij de lokale politie. Getekend: korpschef Eddy Baelemans.
"Onlangs ben je in Antwerpen komen wonen. Dat betekent dat je een groot hart hebt voor 't stad, net als wij.
"Onlangs ben je in Antwerpen komen wonen. Dat betekent dat je een groot hart hebt voor 't stad, net als wij.
Misschien heb je wel zin om in Antwerpen aan de slag te gaan en iets te betekenen voor onze stad. Dat kan, want de politie van Antwerpen is op zoek naar nieuwe agenten en inspecteurs. Lijkt jou dat wat?", zo staat te lezen in de brief die persoonlijk is gericht aan de betrokkenen en die ondertekend werd door korpschef Eddy Baelemans.
Onder andere Wesley H., een man die bij vastzit wegens een poging tot roofmoord, kreeg tot zijn eigen verbazing zo'n brief op het adres van de Begijnenstraat 42, aldus Het Nieuwsblad.
Volgens politiewoordvoerder Sven Lommaert gaat het om een pijnlijke vergissing. Al enkele maanden worden alle nieuwe inwoners van 20 tot 25 jaar die wonen in de stad Antwerpen aangeschreven in het kader van de aanwervingscampagne.
Ook gedetineerden krijgen zo'n brief, maar het adres van de Begijnenstraat had uit de mailing gefilterd moeten worden, aldus Lommaert die belooft dat het niet meer zal gebeuren.
Onder andere Wesley H., een man die bij vastzit wegens een poging tot roofmoord, kreeg tot zijn eigen verbazing zo'n brief op het adres van de Begijnenstraat 42, aldus Het Nieuwsblad.
Volgens politiewoordvoerder Sven Lommaert gaat het om een pijnlijke vergissing. Al enkele maanden worden alle nieuwe inwoners van 20 tot 25 jaar die wonen in de stad Antwerpen aangeschreven in het kader van de aanwervingscampagne.
Ook gedetineerden krijgen zo'n brief, maar het adres van de Begijnenstraat had uit de mailing gefilterd moeten worden, aldus Lommaert die belooft dat het niet meer zal gebeuren.
maandag 28 september 2009
BB vandaag 75
Brigitte danst... stukje werd vertraagd en de muziek is van Vaya Con Dios.
De originele versie.
Lucifer
Lucifer: 8 vol. % alc.
Uitzicht Blond, met mooi, wandklevend wit schuim.
Aroma Fris parfum van rood fruit, heel wat anders dan wat we van de Anker-bieren gewoon zijn.
Zuiver, clean, maar toch met heel wat body, weinig hoppig in de afdronk.
Smaak en saturatie vloeien mooi in mekaar over, met net genoeg prikkeling om de smaak te versterken.
Een strak, doordrinkbaar en zacht bier.
Dit zachte bier laten contrasteren met een spicy gerecht.
Een Mechels bier voor onze favoriete Mechelaar Gimycko.
5 500 kilo cocaïne
Een Brits marineschip heeft maar liefst 5.500 kilo cocaïne met een straatwaarde van 260 miljoen euro in beslag genomen op een vissersschip voor de kust van Zuid-Amerika.
Volgens de BBC gaat het om de grootste drugsvangst van de Britse marine ooit.
Het vissersschip werd aangehouden nadat het door een marinehelikopter gespot werd.
Bij de actie was ook de Amerikaanse kustwacht betrokken.
Volgens de BBC duurde het dan nog een etmaal eer de drugs gevonden werden.
De 212 balen met ieder 26 kilo cocaïne waren verstopt onder een betonnen vloer die eerst moest uitgebroken worden.
Nadat de drugs in beslag genomen waren, is het schip tot zinken gebracht.
De Britse onderminister van Buitenlandse Zaken, Bill Rammell, prees de operatie.
"De operatie zal zeer zeker schadelijk geweest zijn voor de handel in dit ellendige spul", liet hij weten. (anp/ka)
28/09/09
28/09/09
zaterdag 26 september 2009
Gangsters overleden nadat ze zichzelf opbliezen in Dinant
Het staat in alle kranten, wij volstaan dus met het gegeven.
Léo Ferré
http://www.youtube.com/watch?v=Q-vQCibeemQ&feature=player_embedded
Comme à Ostende.
De tekst van dit prachtige lied vind je met een klikje op de link hieronder.
Comme à Ostende.
De tekst van dit prachtige lied vind je met een klikje op de link hieronder.
http://puindesaanstoots-17.blogspot.com/2008/11/lo-ferr.html
Gedetineerden op de planken.
Stefaan Segaert
Stefaan is een 'Godsgeschenk' voor de gedetineerden. (Suzanne)
Muziektheater toont andere kant van gevangenen.
GENT - 'Vogelke gij zijt gevangen, in een kooike zult gij hangen.' Een onschuldig kinderliedje, ware het niet dat de woorden een volledig nieuwe dimensie krijgen, als je ze hoort zingen door 'gevangenen' uit de Nieuwe Wandeling.
Wij woonden de try-out bij van de musical 'Zingen achter tralies: Hotel California' en luisterden geboeid naar de performance van 18 gedetineerden.
Cultuur meepikken in de gevangenis, geef toe, origineel is het wel.
Cultuur meepikken in de gevangenis, geef toe, origineel is het wel.
Voor één keer brengt een uitstapje naar de Nieuwe Wandeling geen gevoel van schaamte met zich mee, maar wordt de bezoeker ondergedompeld in de magie van de musical 'Zingen achter tralies: Hotel California'.
Er nemen zowel moordenaars, inbrekers, als oplichters deel.
'Hun achtergrond speelde geen rol', zegt coördinator Stefaan Segaert. 'Iedereen kon deelnemen. Alle geïnteresseerden werden gescreend en vooral beoordeeld op motivatie.
Gevangenen zijn voor ons meer dan het misdrijf dat ze gepleegd hebben. Het zijn net zo goed mensen met dromen en verlangens.'
De musical is meer dan een artistiek project, voorop stond net zo goed het sociale. 'Samen zingen zorgt voor ontlading, even kunnen ze het leven in de gevangenis vergeten', zegt theatermaker Walid Ben Chika. '
De gevangenen vertellen in het stuk over hun dromen en verlangens van vroeger en nu.
Ze zitten gevangen, letterlijk binnen vier muren, maar blijven dromen.' Voor Walid Ben Chika was het bijzonder om te werken met gevangenen. 'Het was niet altijd even evident. Als je werkt met professionele acteurs, kan je altijd op hen rekenen, weet je dat ze naar de repetities komen. In een gevangenis gebeurt het dat ze naar het justitiepaleis moeten, hebben ze bezoek, worden ze overgeplaatst, enzovoort.' Al zegt hij wel heel tevreden te zijn met het resultaat.
'Een voor een hebben ze hun beste beentje voorgezet.'
Het valt op dat het niet om beroepsacteurs gaat, maar dat stoort niet. Het stuk is heel menselijk en bevat herkenbare momenten.
Al snel vergeet je als toeschouwer dat het om gevangenen gaat die op de planken staan.
Voor de gevangenen zelf was het een stap in het onbekende. 'In het begin had ik wel schrik om me bloot te geven', zegt Myriam. 'Maar het geeft een geweldig goed gevoel om te acteren. We zijn ook een hechte groep geworden. Die magie vlak na de voorstelling was ongelooflijk. Iedereen was 'gepakt' door het moment. Dit smaakt naar meer.' (De namen van de gedetineerden zijn gewijzigd, nvdr.)De voorstellingen vinden plaats dit weekend en zijn allemaal uitverkocht.
Ann Braeckman (De Gentenaar)
Ann Braeckman (De Gentenaar)
Volgens B. die het stuk gezien heeft was het leuk.
donderdag 24 september 2009
Nieuwsflits
In het Magritte museum in de Esseghemstraat in Jette is het werk 'Olympia' gestolen, een schilderij van René Magritte.
Het doek is tussen de drie en vier miljoen euro waard.
dinsdag 22 september 2009
Cipiers gevangenis Vorst leggen werk neer...
De cipiers van de gevangenis van Vorst hebben deze namiddag omstreeks 16 uur het werk neergelegd.
Dat heeft een vertegenwoordiger van de socialistische vakbond meegedeeld.
De cipiers voelen zich ongemakkelijk bij een aantal transfers van bewakers.
Meer wilde de vakbondsvertegenwoordiger niet zeggen. morgen zou er meer informatie volgen. (belga/eb)
22/09/09
22/09/09
"De algemene sfeer is dat de directie niet achter het personeel staat. Maatregelen die door het personeel worden genomen, worden niet gesteund door de directie. Het is niet duidelijk of de directie aan de kant van de gedetineerden of haar personeel staat."
(quote uit het bericht van 23/9)
maandag 21 september 2009
Wortel in anus...
Een Hasseltse gedetineerde is naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht nadat hij zich anaal had gepenetreerd met een wortel, weet Het belang van Limburg.
In een open brief aan andere gedetineerden geeft hij zelf uitleg zodat iedereen weet wat er juist gebeurd is, om zo roddels en pesterijen te vermijden.
De man, die in het verleden al ervaringen met sm had, liep drie dagen rond met de wortel in zijn anus.
Woensdag werd hij onder politiebegeleiding naar de spoeddienst gebracht.
Een lavement haalde niets uit. Daarop was een specialist volgens het slachtoffer twee uur bezig alvorens hij bevrijd werd. (adv)
zaterdag 19 september 2009
_.jpg)
donderdag 17 september 2009
Asjemenou!
Handboeisleutels vervalst met 3D-printer.
Een Duitse hacker heeft met behulp van een 12 megapixelcamera en een 3D-printer de handboeisleutels van de Nederlandse politie nagemaakt.
De benodigde tekeningen om de sleutels zelf af te drukken heeft hij op zijn site gezet.
Het ontwerp van de universele sleutel heeft de hacker, die werkt onder de naam Ray, verkregen door een foto van de gordel van een politieagent te maken. Aan die gordel hangt de sleutel duidelijk in zicht.
Vervolgens heeft hij dit ontwerp nagemaakt in Blender, een 3D-ontwerptoepassing voor Linux. Dit ontwerp is afgedrukt op een 3D-printer. Vervolgens zou Ray na wat aandringen de sleutel op een paar officiële boeien geprobeerd hebben, en deze bleek te werken.
De sleutel is van plastic en daarom niet te detecteren met een metaaldetector.
Dat kan problemen opleveren als een arrestant zijn eigen sleutel op zijn lichaam verstopt.
Belangrijker is dat dit experiment aantoont dat met een moderne camera en computer dit soort beveiliging te omzeilen is.
Eerder liet de Duitse tak van de Chaos Computer Club zien hoe je met een 12 megapixelcamera, een inkjetprinter en wat houtlijm vingerafdrukken kunt vervalsen door bijvoorbeeld een foto van een glas te nemen.
Bron: ZDNet
Een Duitse hacker heeft met behulp van een 12 megapixelcamera en een 3D-printer de handboeisleutels van de Nederlandse politie nagemaakt.
De benodigde tekeningen om de sleutels zelf af te drukken heeft hij op zijn site gezet.
Het ontwerp van de universele sleutel heeft de hacker, die werkt onder de naam Ray, verkregen door een foto van de gordel van een politieagent te maken. Aan die gordel hangt de sleutel duidelijk in zicht.
Vervolgens heeft hij dit ontwerp nagemaakt in Blender, een 3D-ontwerptoepassing voor Linux. Dit ontwerp is afgedrukt op een 3D-printer. Vervolgens zou Ray na wat aandringen de sleutel op een paar officiële boeien geprobeerd hebben, en deze bleek te werken.
De sleutel is van plastic en daarom niet te detecteren met een metaaldetector.
Dat kan problemen opleveren als een arrestant zijn eigen sleutel op zijn lichaam verstopt.
Belangrijker is dat dit experiment aantoont dat met een moderne camera en computer dit soort beveiliging te omzeilen is.
Eerder liet de Duitse tak van de Chaos Computer Club zien hoe je met een 12 megapixelcamera, een inkjetprinter en wat houtlijm vingerafdrukken kunt vervalsen door bijvoorbeeld een foto van een glas te nemen.
Bron: ZDNet
dinsdag 15 september 2009
Musje veroverde harten.
Interview met een vrouwelijke penitentiaire beambte die als experiment ingezet werd op de mannenafdeling.
We vroegen haar iets te vertellen over een gedetineerde die haar inzicht gaf in de werkelijkheid versus de mening van o.a. psychiaters.
Het woord is aan haar:
In het begin gedroeg ik me zoals ik was en ben, sociaal, steeds in voor een praatje, en bereid open te staan voor afwijkende meningen.
Op de sectie waar ik stond zaten gemiddeld 55 mannen.
Het was mijn gewoonte om tegen elk van hen op zijn minst goedemorgen, goedemiddag en goedenavond te zeggen.
Eén jongen, ik noem hem jongen want hij was nog geen 30 jaar en kennelijk sinds zijn aankomst zo’n 10 jaar geleden niet geëvolueerd, keek amper op en pas na een paar dagen kreeg ik een voorzichtige groet terug.
Op een dag stond hij om 6:00 klaar met een versgezet kopje koffie voor mij, en sedert die dag werd het een gewoonte waar hij zich trouw aanhield.
Langzaamaan werd hij wat spraakzamer en er kwam een moment dat hij mij vroeg eens zijn dossier te lezen.
Na hem erop gewezen te hebben dat hij daar zeker van moest zijn was ik bereid dit te doen.
Het enige waar hij bevreesd voor was, was dat ik hem niet meer zou willen kennen.
Hij zou voor mij de persoon blijven die ik had leren kennen in de gevangenis verzekerde ik hem.
Ik geef toe dat ik een paar nachten slecht geslapen heb, zonder in details te treden moet ik zeggen dat het om een gruwelijk gepleegde roofmoord ging.
Uiteraard is daar geen enkel excuus voor, maar ik zou niemand de jeugd toewensen die hij had, de feiten pleegde hij voor zijn 20ste.
We werden vertrouwelijker en hij werd socialer in de omgang met medegedetineerden, het viel zelfs de chef van het werkhuis op dat B. veranderde ten goede qua gedrag, over zijn werk niets dan lof.
Op een dag kwam B. terug van de wandeling en riep me onmiddellijk te komen kijken naar iets.
Uiteraard sloot ik eerst de anderen die terugkwamen op want er zou wat gezwaaid hebben als ik mannen op de gang liet staan.
Veiligheid is een prioriteit.
Ik kwam in zijn cel en hij toonde me een mussenjong, gevonden in het gras en of hij haar alstublieft mocht houden.
Ik zei hem, van mij mag je maar morgen is het beestje zeker dood.
De dag erop leefde ze nog! Ze, want voor ons was het een vrouwtje. We hebben haar zelfs een naam gegeven Janetje.
Tot mijn verbazing leefde ze nog steeds na een paar dagen.
Omdat het (in mijn ogen) vreemd was ging ik informeren bij een dierendokter die in de sectie onder de onze zat.
Volgens hem zou ze het overleven en als we haar een week konden houden zou ze blijven.
B. voerde haar met stukjes brood, aardappel, spaghetti.
Ze plonsde dagelijks in een diep bord water, vloog naar de bovenkant van het getraliede raam en zat daar pienter rond te kijken.
Omdat het onvermijdelijk was zaten een paar gedetineerden mee in het complot, nooit heeft iemand verraden dat B. een vogeltje op cel had.
Toen kwam de avond dat bij de laatste controle ik door het winket keek en… iets zag dat ik nooit zal vergeten.
B. zat op zijn bed naar de tv te kijken en het musje zat op zijn schouder dicht tegen zijn gezicht aan, ik zag dat B. niet op of omkeek om mij goedenacht te wensen, ik denk dat hij zelfs zijn adem inhield.
Toe verscheen het rapport van de psychiaters voor mijn ogen, de termen waarmee hij beschreven werd, introvert, gevoelloos, gewetenloos, kan uiterst agressief optreden tijdens psychoses.
Nooit werd hij gehoord door de PSD (psycho-sociale dienst) want er kwam toch geen woord over zijn lippen.
Ik zag B. met dat kleine vogeltje en dacht: jij bent niet gevoelloos, introvert zou hij blijven maar hij praatte wel degelijk met mij, met medegevangenen en met sommige 'chefs'.
Toen kwam het moment dat hij op penitentiair verlof mocht, ik was natuurlijk geen 24/24 aanwezig en de in het complot zittende gedetineerden hadden uiteraard geen sleutel.
Dus ofwel zou het uitkomen dat er een vogeltje gevangen zat met alle gevolgen van dien, vooral voor mij, of ze zou het niet overleven.
Janetje moest vrijgelaten worden.
Maar… wie kon dat over zijn hart krijgen?
C. een zware gangster letterlijk en figuurlijk zou het op zich nemen.
Nog zie ik hem daar staan (stel je een gebruinde Meneer Proper voor) terwijl hij behoedzaam het musje onder zijn vest verstopte.
C. kwam terug van de wandeling en zei dat ze meteen naar een boom vloog en kwetterde voor tien tegen haar soortgenoten.
Dat verzachtte het verlies.
Dit is een waar gebeurd verhaal, buiten de ingewijden heeft niemand ooit geweten dat er een extra kostganger was.
Suzanne.
maandag 14 september 2009
Cipiers staken in Sint-Gillis
De cipiers van de gevangenis in Sint-Gillis hebben omstreeks 11 uur het werk neergelegd.
De cipiers zijn misnoegd over de onveilige situatie binnen de gevangenismuren.
De staking zal minstens tot zondag duren. Eind augustus moest de politie nog ter plaatse komen om een vijftigtal gevangenen te overmeesteren die zich hadden verschanst op het binnenplein. Er werd een helikopter en een hondenbrigade ingezet om de situatie onder controle te krijgen.
De maximumcapaciteit van de gevangenis bedraagt 450, maar er verblijven momenteel 620 gedetineerden.
"De gevangenen zijn bijzonder agressief en dat leidt tot arbeidsongevallen en, bijgevolg, personeelstekort", aldus C. Volgens de vakbond gaat er minstens twee keer per uur een alarm af in de gevangenis. "Bovendien zijn er een er een reeks werken gepland die maar niet worden uitgevoerd. We wachten onder meer nog steeds op de opwaardering van het sanitair."
Justitie is op de hoogte van de staking en hoopt dat er snel een oplossing kan worden gevonden. "We hebben nog geen kennis kunnen nemen van de specifieke eisen die de cipiers stellen", aldus L. B., woordvoerder van minister D. C. "Toch hopen we dat de staking vóór zondag kan worden beëindigd." Zo lang de actie duurt, wordt de gevangenis van Sint-Gillis bewaakt door de politie. (belga/sps)
14/09/09
14/09/09
Benzineprijs is belangrijker!
Buitenlandse sekstoeristen hebben in Thailand seksuele betrekkingen met minderjarigen. Dat blijkt uit een studie van de John Hopkins University in Baltimore.
De Thaise kinderprostitutie-industrie is goed voor 21,7 miljard euro.
De studie onderzocht de arrestaties en gerechtelijke vervolgingen van pedofielen in Thailand tussen 1995 en 2006.
Volgens Bernadette McMenamin, CEO van een Australische kinderrechtenorganisatie, blijft de prostitutie met minderjarigen een verdoken probleem, waar we zelfgenoegzaam op reageren, ook al maakt de seks-delinquent het overgrote deel uit van de globale misdaad.
"Men zegt ons: 'Het gebeurt in overzeese gebieden. Het is toch iets waar we jaren geleden over spraken?'
Maar we hebben ondervonden dat de 'voorraad' van kindhoertjes en de vraag naar hen - twee factoren die de kinderseksslavernij voeden - nog toegenomen zijn", zegt McMenamin.
"Maar de meeste mensen zijn meer bezorgd over de benzineprijs dan over het welzijn van buitenlandse kinderen".
We boeken nauwelijks vooruitgang in de aanpak van het probleem.
Momenteel lopen er wereldwijd allerhande campagnes om het probleem van kindersekstoerisme een halt toe te roepen. De Australische regering werkt aan een wetsvoorstel om seksdelinquenten te verbieden het land te verlaten, vluchten te boeken en kinderporno in hun bezit te hebben
Zo'n wet moet er komen wereldwijd!(S.)
Bron:(jv) 13/09/09
zaterdag 12 september 2009
Nieuwe link bij de favorieten, Suzaninka's choice, klik en je komt op "DE GELETTERDE MENS & THE RAZOR * doorlopend & eindeloos literair * - à la carte".
Suzaninka is mijn aka (also known as) en er zijn drie gedichten geplaatst nl:
7 juli: Het koekoeksjong
1 of 2 augustus: Het raam
12 september: You've got mail
De site (onder leiding van dhr Thierry Deleu) is boeiend en aangenaam, zo vind je er gedichten van E.R. en P.P. die op 'onze' blogs prijken.
De drie gedichten zijn te vinden op Puindesaanstoots, klik op 'zoeken in het puin' bij de favoriete links.
vrijdag 11 september 2009
donderdag 10 september 2009
Het wordt eentonig...
Alle gevangenen Sint-Gillis weer in cel na ingrijpen politie.
In de gevangenis van Sint-Gillis is donderdagavond de rust weergekeerd.
Dat meldt de lokale politie van de zone Brussel Zuid (Anderlecht/Sint-Gillis/Vorst).
Er was onrust ontstaan omdat een groep gedetineerden niet naar de cellen wilde terugkeren. Toen de politie tussenkwam, hebben de gevangenen dat uiteindelijk toch gedaan.
Het ging aanvankelijk om een groep van 62 gedetineerden die na de avondwandeling om een onbekende reden weigerden naar hun cellen terug te keren. Na enig aandringen van de directie besloten een 40-tal van hen toch naar binnen te gaan. De andere 20 bleven evenwel koppig bij hun standpunt.
Ondertussen was de politie van Brussel Zuid opgetrommeld en cirkelde een helikopter van de federale politie boven de gevangenis. Toen de politie de gevangenis binnentrok, gaven ook de laatste gedetineerden hun verzet op en keerden naar de cellen terug. (belga/eb)
10/09/09 20u27
1976: een dag in de gevangenis
5:55 : De bel: opstaan, er wacht mij een dag zoals duizend andere.
6:00 : Appèl. Een bewaarder opent het doorgeefluik en overhandigt mijn briefwisseling.Ik maak mijn opschik met koud water en doe mijn mooie uniform aan.
6:10 : Het doorgeefluik wordt opnieuw geopend voor boterhammen,"koffie"en warm water voor de afwas.
6:30 : Nu wordt de deur geopend. Ik heb juist de tijd om aan de "fatik" mijn pot en mijn vuilnisbak te geven. Men sluit opnieuw. Zo ik naar de infirmerie wil, moet ik nu bellen: de dokter ontvangt om 7:00 u.
6:45 : Ik krijg mijn pot en vuilnisbak terug; ik veeg de vloer, ik breng mijn cel in orde, kwestie van ze wat toonbaar te maken.
7:15 : Een fluitsignaal. Men roept: "Ateliers!" De bewaarders openen de deuren, men daalt af in rij en ieder gaat naar zijn werkplaats. In het voorbijgaan groet men vlug de makkers zonder werk.
10:45 : Uit de parlofoon komt een signaal, iedereen zet zich op een rij; enkelen steken gauw een peukje aan; men gaat terug naar de cel.
11:00 : Appèl. de enen gaan naar de wandeling, de anderen naar de sport. Vijftig minuten verpozing.
12:00 : Terugkeer van de sport en van de wandeling.
12:10 : De deur gaat open voor het middagmaal (aardappelen, groenten, vlees -platvis op vrijdag). De deur gaat terug dicht. Ik luister naar de radio om de tijd te doden.
13:00 : Er wordt gefloten: "Ateliers".
16:45 : De "arbeiders" keren terug naar hun cel.
17:00 : Appèl. daar is het avondmaal: boterhammen met twee schijfjes worst of kaas of harde eieren. Op dat ogenblik tracht ik mij de smaak van de "pinard" (rode landwijn) te herinneren. Zij die naar de lessen gaan maken zich klaar.
20:00 : Appèl. dit is het enige ogenblik van de dag waarop men rust heeft. Ik reinig de nagels van mijn tenen met de grootste zorg. "Ik zou wel willen, maar ik kan niet", dus masturbeer ik maar. Ik verveel me.Ik heb geen zin om iets te doen. Sommigen puzzelen of knutselen. ik heb een vriend die wanhopige verzen schrijft, een andere die kleurrijke schilderijen maakt om te vergeten dat alles hier grijs is.
21:45 : Het laatste appèl. De lichten worden gedoofd.
22:00 : Veiligheidsappèl. De nachtbewaarder komt nog voorbij, steekt een ogenblik het licht aan en kijkt door de judas (bespieder). Ik zou wel eens op het dak kunnen geklommen zijn of een kaartje genomen hebben voor Californië... Normaal herhaalt zich dat ieder half uur, tot 5:30 u., dat hangt af van de bewaarder. Er zijn er die slechts tweemaal per nacht voorbijkomen. In 't begin werd ik er wakker van, maar men went aan alles, nietwaar...
Dat was mijn vijfduizend driehonderd zevenentwintigste dag !
Een gedetineerde in het weekblad Notre Temps, Bruxelles, n° 104, 4 nov. 1976.
Men zegge het voort...
Sekkaki zit liever in cel in Marokko dan in België.
Ashraf Sekkaki zit 'liever tussen de kakkerlakken in Marokko dan in een Belgische cel.
Ashraf Sekkaki zit 'liever tussen de kakkerlakken in Marokko dan in een Belgische cel.
Daar zal hij tenminste weten wanneer hij ooit kan vrijkomen', aldus zijn oudste broer Norsaïd. Gisteren is de gangster nog maar eens veroordeeld tot drie jaar cel.
Wees humaan, laat de Marokkanen hun straf uitzitten in Marokko. (S.)
woensdag 9 september 2009
dinsdag 8 september 2009
24 september 1945
De mooiste zee
is de zee die we nog niet gezien hebben.
Het mooiste kind
is het kind dat nog niet geboren is.
De mooiste dag
is de dag die we nog niet beleefd hebben.
En het mooiste woord dat ik je wil zeggen
is het woord dat ik nog niet gezegd heb.
Dit prachtige gedicht geschreven door Nazim Hikmet is de duizendste post die ik plaats.
650 op 'Puindesaanstoots' en deze is de 350 ste op Intra Muros.
Ik heb eens 'gebladerd' en ik vind het verbazingwekkend dat er nu al duizend posts door mij geplaatst werden, ik zou ze stuk voor stuk herplaatsen, ik hoop dat velen onder jullie genoten hebben en de blogs blijven bezoeken.
Een extra dankwoord aan de reactie-schrijvenden onder jullie.
En voor alle bezoek(st)ers een bloem.
Suzanne.
.
Cipier geveld door koffiekan
In de gevangenis van Ieper sloeg de 20-jarige Randjit Lezeure uit Kuurne, een cipier met een ijzeren koffiekan op het hoofd.
De Kuurnenaar was zo agressief dat de politie er bijgehaald werd.
De man werd in een veiligheidscel opgesloten.
Hij zit in de cel omdat hij zijn 59-jarige buurman Christian Verschaeve met een mes had doodgestoken.
Begin dit jaar werd hij voor de Kortrijkse rechtbank al vervolgd voor afpersing en diefstal. Sindsdien verklaarde een college van psychiaters de man ontoerekeningsvatbaar en werd hij geïnterneerd.
Zijn advocaat, meester Jelle Lammertyn, vindt het niet kunnen dat een man die al geïnterneerd is, ook nog eens voor deze feiten wordt vervolgd.
Zijn advocaat, meester Jelle Lammertyn, vindt het niet kunnen dat een man die al geïnterneerd is, ook nog eens voor deze feiten wordt vervolgd.
De zaak wordt verdergezet op 7 december.
(odw)
(odw)
maandag 7 september 2009
TUPAC
7 september 1996 Rapper en acteur Tupac Shakur wordt in Las Vegas doodgeschoten.
Shakur reed in een zwarte BMW toen hij vanuit een andere wagen werd neergeschoten.
Een week later overlijdt hij.
Voor zijn dood raakte Shakur in heel wat rechtzaken verzeild.
Zo kreeg hij een gevangenisstraf voor verkrachting en geweldpleging.
Terwijl hij zijn straf uitzat, kwam zijn cd Me against the World uit, die meteen op de eerste plaats in de hitlijsten belandde.
Tupac Amaru Shakur (alias 2Pac en Makaveli), (Brooklyn, New York City, 16 juni 1971 - Las Vegas, 13 september 1996) was een Amerikaanse rapper, dichter en acteur.Hij wordt door velen gezien als een van de grootste (Gangsta/Soul)-rappers aller tijden.
Hij houdt ook het record als "Best verkopende Rap artiest" met meer dan 75 miljoen platen wereldwijd verkocht.
Waarom 2pac?
Door de vele posters die de 'muros' sierden ben ik hem bijna als familie gaan beschouwen! :-)
http://www.youtube.com/watch?v=2cjv7hEAytU (Me against the World)
zondag 6 september 2009
zaterdag 5 september 2009
Onschuldige geëxecuteerd
Todd Willingham werd geëxecuteerd omdat hij zijn drie dochters zou hebben vermoord door zijn huis in brand te steken. Nu blijkt dat het onderzoek niet goed werd gevoerd.
De media brengen het nieuws maar niet op de voorpagina, een jonge man werd onschuldig ter dood gebracht.
Heeft er nog iemand behoefte aan meer argumenten tegen de doodstraf?
Minister in Brugge...
Om niet het volledige programma te moeten bekijken klik je gewoon op:
Minister De Clerck op inleefstage in Brugge bij fragmenten.
vrijdag 4 september 2009
PP en ts ts
Kraaiennacht
ik werd zwerfkat sneeuwvlok dief
en kon aan mijn noodlot niet ontkomen
vergeef me lief dat ik je achterliet
maar er heerste winter in mijn dromen
ik heb steeds alle dagen afgeteld
die ik onder gombomen heb doorgebracht
alleen door sterrenbeelden vergezeld
diep hoog in de ark van de kraaiennacht
Gedicht van 'The Stranger' Simon.
Schilderij van Patrick Pitteman.
woensdag 2 september 2009
Hart en ziel van de gevangenis.
Meer dan honderd verschillende nationaliteiten in de gevangenis maken communicatie vaak tot een huzarenstuk.
Voor alledaagse dingen leidt dat logischerwijze tot frustraties bij gedetineerden en personeel Bart Claes, onderzoeker van de vakgroep Criminologie aan de Vrije Universiteit Brussel, over de brede waaier aan problemen die zich voordoen in de Belgische gevangenissen.
Belgische gevangenissen zijn niet meer uit de actualiteit weg te slaan.
De balans van afgelopen maand spreekt boekdelen.
De week begon eigenlijk al op zondagavond met de ontsnappingspoging van twee gedetineerden.
Maandag, een mogelijks verdacht overlijden.
Dinsdag, aandacht voor het schrijnende tekort aan medische zorgen in de gevangenis.
Woensdag, dag van het protest. Familieleden van verdacht overleden gedetineerde, Antoine Denert, Turkije en Laurette Onkelinx protesteerden.
Donderdag, een Gents pleidooi tegen helikopternetten en vooral het voorpaginanieuws bij De Morgen over het grote aantal gedetineerden van vreemde origine (DM 13/8).
Vrijdag, wasdag. Gedetineerden klagen over gebrek aan propere kledij.
De opeenvolging van incidenten duwt de gevangenis terug in het publieke debat.
De afgelopen maanden werd het debat, weliswaar met horten en stoten, over de gevangenis gevoerd. De spanning wordt als in een echte thriller opgebouwd.
De apotheose is voorzien voor het najaar. Minister van Justitie zal dan zijn plannen, onder meer voor de strafuitvoering, uit de doeken doen.
Het tot op heden gevoerde publieke debat noopt toch tot een tweetal bedenkingen.
Neem het voorpaginanieuws over vreemdelingen in onze gevangenissen als voorbeeld. Verscheidene aspecten rond de vrijgegeven cijfers over het aantal vreemdelingen (zonder Belgische nationaliteit) werden besproken.
Met de nodige nuance werd de instroom van deze groep mensen naar de gevangenis onder de loep genomen.
Redenen zoals vluchtrisico, geen geldige verblijfsvergunning en socio-economische kenmerken werden aangehaald.
Ook de moeilijkheden bij de uitstroom uit de gevangenis, met vaak dezelfde oorzaken als bij de instroom, werden belicht.
Echter, de immense problemen in de gevangenis zelf voor deze grote groep van gedetineerden bleven onderbelicht, haast onbesproken.
Het VUB-onderzoek van prof. dr. Sonja Snacken voor de Koning Boudewijn Stichting van 2004 toont net aan dat de factor 'vreemdeling zijn' nog voor extra moeilijkheden zorgt in het dagelijkse leven in de gevangenis.
Meer dan honderd verschillende nationaliteiten maken communicatie met deze gedetineerden vaak tot een huzarenstuk.
Voor alledaagse dingen, zoals het bestellen van zeep of het regelen van bezoek, leiden deze communicatieproblemen logischerwijze tot frustraties bij gedetineerden en personeel.
Deze groep dreigt, net als in de samenleving, ook in de gevangenis onzichtbaar te worden.
Het is trouwens in onze samenleving al duidelijk dat samenleven in een multiculturele context geen evidente zaak is.
Laat staan in een gevangenis waar gedetineerden en personeel 24 op 24 uur in een gesloten systeem samenleven.
Daarenboven is de grootste groep onder deze vreemdelingen die met een onzeker of ongeldig verblijfsstatuut.
Het uitblijven van mogelijkheden als penitentiair verlof en uitgangspermissie maken het dagelijkse leven voor deze groep vreemdelingen in de gevangenis nog minder draaglijk.
Dat alledaagse leven in de gevangenis, in al zijn facetten, heeft het moeilijk een plaats te veroveren in het publieke debat.
Meer nog: het komt er haast niet in voor, terwijl het dagelijkse leven het kloppende hart van de gevangenis is.
Niet alleen het hart maar ook de ziel van de gevangenis.
Kern van de gevangenisstraf blijft de vrijheidsberoving.
De vrijheidsberoving houdt een morele verwerping door de samenleving in.
Een gevangenisstraf is echter veel meer dan dat. Ze houdt een verblijf in in een instituut met doelen, karakteristieken en eigenschappen bepaald door diezelfde maatschappij.
Het maatschappelijk bestel geeft richting en inhoud aan de doelen die bij de vrijheidsberoving geplaatst worden.
Het zijn deze doelen die tijdens het verblijf in de gevangenis nagestreefd moeten worden. Maar wat zijn voor ons nu die doelen?
Wat verwachten wij van een verblijf in de gevangenis?
Wat moeten ze met de gedetineerden doen? Hoe willen we dat de gevangenis eruit ziet? Moeilijke, complexe vragen, maar vragen die om een antwoord schreeuwen.
Vragen die in het huidige publieke debat geen plaats krijgen.
Antwoorden die de ziel van de gevangenis bepalen.
Antwoorden die voor een groot deel terug te vinden zijn in onze Basiswet Gevangeniswezen. Beperking van de detentieschade, reïntegratie, rehabilitatie en herstel aan het slachtoffer worden daarin als doelen bij de gevangenisstraf geponeerd.
Welke prioriteit krijgen die doelen? Ze krijgen amper voet aan wal in het publieke debat over de gevangenissen.
Geen gemakkelijke strijd tegen het huidige bestraffings- en beveiligingsdiscours in het huidige publieke debat.
Moeten we niet met hart en ziel dit publieke debat verruimen? Moet het niet gaan over het hart en de ziel van de gevangenis.
Voor alledaagse dingen leidt dat logischerwijze tot frustraties bij gedetineerden en personeel Bart Claes, onderzoeker van de vakgroep Criminologie aan de Vrije Universiteit Brussel, over de brede waaier aan problemen die zich voordoen in de Belgische gevangenissen.
Belgische gevangenissen zijn niet meer uit de actualiteit weg te slaan.
De balans van afgelopen maand spreekt boekdelen.
De week begon eigenlijk al op zondagavond met de ontsnappingspoging van twee gedetineerden.
Maandag, een mogelijks verdacht overlijden.
Dinsdag, aandacht voor het schrijnende tekort aan medische zorgen in de gevangenis.
Woensdag, dag van het protest. Familieleden van verdacht overleden gedetineerde, Antoine Denert, Turkije en Laurette Onkelinx protesteerden.
Donderdag, een Gents pleidooi tegen helikopternetten en vooral het voorpaginanieuws bij De Morgen over het grote aantal gedetineerden van vreemde origine (DM 13/8).
Vrijdag, wasdag. Gedetineerden klagen over gebrek aan propere kledij.
De opeenvolging van incidenten duwt de gevangenis terug in het publieke debat.
De afgelopen maanden werd het debat, weliswaar met horten en stoten, over de gevangenis gevoerd. De spanning wordt als in een echte thriller opgebouwd.
De apotheose is voorzien voor het najaar. Minister van Justitie zal dan zijn plannen, onder meer voor de strafuitvoering, uit de doeken doen.
Het tot op heden gevoerde publieke debat noopt toch tot een tweetal bedenkingen.
Neem het voorpaginanieuws over vreemdelingen in onze gevangenissen als voorbeeld. Verscheidene aspecten rond de vrijgegeven cijfers over het aantal vreemdelingen (zonder Belgische nationaliteit) werden besproken.
Met de nodige nuance werd de instroom van deze groep mensen naar de gevangenis onder de loep genomen.
Redenen zoals vluchtrisico, geen geldige verblijfsvergunning en socio-economische kenmerken werden aangehaald.
Ook de moeilijkheden bij de uitstroom uit de gevangenis, met vaak dezelfde oorzaken als bij de instroom, werden belicht.
Echter, de immense problemen in de gevangenis zelf voor deze grote groep van gedetineerden bleven onderbelicht, haast onbesproken.
Het VUB-onderzoek van prof. dr. Sonja Snacken voor de Koning Boudewijn Stichting van 2004 toont net aan dat de factor 'vreemdeling zijn' nog voor extra moeilijkheden zorgt in het dagelijkse leven in de gevangenis.
Meer dan honderd verschillende nationaliteiten maken communicatie met deze gedetineerden vaak tot een huzarenstuk.
Voor alledaagse dingen, zoals het bestellen van zeep of het regelen van bezoek, leiden deze communicatieproblemen logischerwijze tot frustraties bij gedetineerden en personeel.
Deze groep dreigt, net als in de samenleving, ook in de gevangenis onzichtbaar te worden.
Het is trouwens in onze samenleving al duidelijk dat samenleven in een multiculturele context geen evidente zaak is.
Laat staan in een gevangenis waar gedetineerden en personeel 24 op 24 uur in een gesloten systeem samenleven.
Daarenboven is de grootste groep onder deze vreemdelingen die met een onzeker of ongeldig verblijfsstatuut.
Het uitblijven van mogelijkheden als penitentiair verlof en uitgangspermissie maken het dagelijkse leven voor deze groep vreemdelingen in de gevangenis nog minder draaglijk.
Dat alledaagse leven in de gevangenis, in al zijn facetten, heeft het moeilijk een plaats te veroveren in het publieke debat.
Meer nog: het komt er haast niet in voor, terwijl het dagelijkse leven het kloppende hart van de gevangenis is.
Niet alleen het hart maar ook de ziel van de gevangenis.
Kern van de gevangenisstraf blijft de vrijheidsberoving.
De vrijheidsberoving houdt een morele verwerping door de samenleving in.
Een gevangenisstraf is echter veel meer dan dat. Ze houdt een verblijf in in een instituut met doelen, karakteristieken en eigenschappen bepaald door diezelfde maatschappij.
Het maatschappelijk bestel geeft richting en inhoud aan de doelen die bij de vrijheidsberoving geplaatst worden.
Het zijn deze doelen die tijdens het verblijf in de gevangenis nagestreefd moeten worden. Maar wat zijn voor ons nu die doelen?
Wat verwachten wij van een verblijf in de gevangenis?
Wat moeten ze met de gedetineerden doen? Hoe willen we dat de gevangenis eruit ziet? Moeilijke, complexe vragen, maar vragen die om een antwoord schreeuwen.
Vragen die in het huidige publieke debat geen plaats krijgen.
Antwoorden die de ziel van de gevangenis bepalen.
Antwoorden die voor een groot deel terug te vinden zijn in onze Basiswet Gevangeniswezen. Beperking van de detentieschade, reïntegratie, rehabilitatie en herstel aan het slachtoffer worden daarin als doelen bij de gevangenisstraf geponeerd.
Welke prioriteit krijgen die doelen? Ze krijgen amper voet aan wal in het publieke debat over de gevangenissen.
Geen gemakkelijke strijd tegen het huidige bestraffings- en beveiligingsdiscours in het huidige publieke debat.
Moeten we niet met hart en ziel dit publieke debat verruimen? Moet het niet gaan over het hart en de ziel van de gevangenis.
dinsdag 1 september 2009
Onderbroekenproces
In het zogenaamde 'onderbroekenproces' hebben negen gedetineerden, die de Belgische staat in kort geding hadden gedagvaard, ongelijk gekregen van de Hasseltse rechter.
De negen edetineerden klaagden het kledingtekort aan, waardoor ze met te weinig en versleten ondergoed zaten.
Daarnaast wilden de gevangenen dat de lichaamsfouilles zouden stoppen, want ze vonden het vernederend dat ze daarbij volledig naakt waren.
Per kledingstuk dat niet voorhanden of te versleten was, eisten de gedetineerden een dwangsom van 250 euro.
Daarnaast wilden ze ook hun persoonlijke kleding dragen en per dag vertraging vroegen ze voor de Belgische staat nog een dwangsom van 250 euro.
De probleemsituatie dateerde volgens de rechter van mei en sindsdien is het kledingtekort opgelost.
Volgens de rechter moeten de gedetineerden beseffen dat een deel van de bevolking zich tevreden stelt met tweedehands kleren, die ze zelf moet wassen en strijken.
De eis om persoonlijke kleding te dragen wees de rechter ook af.
Inzake de lichaamsfouille was volgens de negen gevangenen het onderscheid tussen een onderzoek op de kleding en een onderzoek van het lichaam vervaagd.
Een lichaamsfouille zien de gedetineerden als een schending van het recht op hun fysieke integriteit en ze vinden het vernederend.
De rechter verwees in zijn motivatie om de eis van de gevangenen af te wijzen naar een uitspraak van het hof van cassatie.
Het kan dus zijn dat een gedetineerde bij een onderzoek op de kleding zijn ondergoed moet uittrekken om na te gaan of hij geen gevaarlijke voorwerpen of substanties mee naar zijn cel smokkelt. Zijn lichaam wordt dus niet betast, hoewel hij naakt is.
Voor een onderzoek op het lichaam, waarbij alle lichaamsholtes gecheckt worden, blijft dus een geïndividualiseerde en gemotiveerde beslissing van de gevangenisdirectie nodig.
De negen gedetineerden moeten aan de advocaat van de Belgische staat een rechtsplegingsvergoeding van 1.200 euro betalen.
Een van de negen gevangenen die de staat dagvaardden is Carl De Schutter.
De man zit in Hasselt zijn celstraf uit voor betrokkenheid bij de moord op veearts Karel Van Noppen. (belga/tw)
01/09/09 15u43
01/09/09 15u43
Zie ook post van 22 augustus jl. 'De Schutter steelt onderbroeken.'
De Standaard - Achter de schermen bij justitie
De Standaard - Achter de schermen bij justitie
Klikken (De Standaard) om het gesprek te lezen.
Jobatreporter Wim in gesprek met justitieassistente Melissa.
‘De meeste geïnterneerden zijn marginalen, maar er zitten net zo goed dokters en advocaten bij’
Klikken (De Standaard) om het gesprek te lezen.
Jobatreporter Wim in gesprek met justitieassistente Melissa.
‘De meeste geïnterneerden zijn marginalen, maar er zitten net zo goed dokters en advocaten bij’
Vergeetput
De media schuwen de gevangenisproblematiek doorgaans niet.
Meestal gaat het dan om problemen als overbevolking, onvoldoende beveiliging, een verouderde infrastructuur of intern geweld.
De geïnterneerden, die een aanzienlijk deel van de gevangenispopulatie uitmaken, worden daarbij altijd vergeten.
Dit ondanks verschillende Europese rapporten die detoestand van de geïnterneerden in België duidelijk veroordelen als mensonwaardig. Geïnterneerden zijn ontoerekeningsvatbaar verklaard voorhun daden. Voor de wet zijn ze ziek.
Diezelfde wet schrijft een psychiatrische behandeling voor. Dat die er nooit is gekomen wordt al tientallen jaren op de korrel genomen.
Door de jaren heen hebben tal van academici, auteurs en politici – onder Luc Van den Bossche in de beginjaren van zijn politieke loopbaan – zich ingezet voor het lot van geïnterneerden. Ook Achiel Neys, vormingsverantwoordelijke van de Katholieke Aalmoezeniersdienst voor Nederlandstalige Strafinrichtingen, ijvert al jaren voor betere levensomstandigheden voor geïnterneerden en heeft de ontwikkelingen van de voorbije veertig jaar van dichtbij gevolgd.
“Internering is een maatregel ter bescherming van de maatschappij. De wet van 1930 werd ondertussen al enkele keren gewijzigd maar genezing is en blijft het criterium voor vrijlating”, vertelt Neys. “Over die genezing beslist de Commissie tot Bescherming van de Maatschappij op basis van een zesmaandelijkse evaluatie van de geestestoestand. Om de genezing te bevorderen voorziet de wethulp, maar die is er nooit gekomen.”
Volgens de beleidsverklaring van Jo Vandeurzen telt België 3000 geïnterneerden, waarvan er ietsmeer dan 1000 vastzitten in de gevangenis. Dat komt overeen met 10% van de gehele gevangenispopulatie. Nadat iemand ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard en geïnterneerd wordt, is het de bedoeling dat hij de gepaste begeleiding krijgt in een psychiatrische instelling. Een derde van de geïnterneerden bevindt zich echter in de gevangenissen tussen de gedetineerden.
Daar wordt weinig of geen rekening gehouden met hun geestestoestand, wat de kans op genezen kleiner maakt en de onzekerheid groter. Hun situatie lijkt uitzichtloos.
De kritiek die decennia geleden al werd geuit op de interneringswet, de uitvoering ervan en de schrijnende situatie van de geïnterneerden, is nog steeds van toepassing.
Logisch volgens Neys want “er zijn nooit uitvoeringsbesluiten geweest die voorzagen in de middelen om die wet uit te voeren.
Vaak zitten geïnterneerden jaren opgesloten voor een onbenullig misdrijf.
Beslissingen om de opsluiting te verlengen worden vaak genomen op basis van ongenuanceerde rapporten die een beperkte psychologische expertise verraden.
Een ander hekelpunt is het gebrek aan therapeutische begeleiding.” Neys spreekt uit ervaring: “Een doorsnee dag wordt getekend door pure verveling.
Hier en daar zijn er initiatieven, maar over het algemeen wordt er weinig aandacht besteed aan ergotherapie.
Die mannen drinken heel de dag koffie, liggen met hun hoofd op tafel, worden
medicamenteus braaf gehouden. De meest actieve geïnterneerden leggen een kaartje of helpen een beetje met opruimen.” Het gebrek aan begeleiding heeft te maken met een gebrek aan personeel.
Neys: “Er zijn te weinig psychiaters die het willen doen. Ze voelen zich te weinig gehonoreerd en terecht.
Mensen die er voor zichzelf geen beroepskansen in zien, doen het niet. Bovendien is er een verhoogd risico aan verbonden. Er is in België maar een handvol goede forensische psychiaters beschikbaar.”
Om de lamentabele toestand van de Belgische internering te beschrijven wordt de metafoor van de vergeetput wel eens gebruikt. Wie ziek is en niet geholpen wordt, voelt zich terecht verwaarloosd.
Bovendien verloopt de doorstroom naar psychiatrische instellingen moeizaam.
Die hebben vaak zelf te kampen met overbevolking.
Omdat de geïnterneerden een crimineel verleden hebben, vormen ze een risicogroep waardoor klinieken ze in vele gevallen liever niet opnemen. Iemand die een lustmoordpleegde heeft veel meer kans om overgeplaatst te worden dan een brandstichter.
Het vinden van geëngageerd, gespecialiseerd personeel vormt een bijkomende moeilijkheid.
In Wallonië staat men al iets verder dan in Vlaanderen. In het dorpje Paifve heeft de Commissie voor Sociaal Verweer namelijk een instelling opgericht, specifiek voor geïnterneerden. “Vlaanderen kent geen analoge instelling,” weet Achiel Neys, “maar een recent initiatief kan daar verandering in brengen.
In Zelzate, Rekem en Bierbeek zijn er drie klinieken van de Broeders van Liefde. Naast de gewone psychiatrische afdelingen zijn er ook een aantal forensische units in ondergebracht.
Die hebben elk 30 á 40 bedden ter beschikking voor geïnterneerden die eigenlijk niet thuishoren in een gevangenis.
Het is allemaal nog embryonaal, maar wel een stap in de goede richting voor die categorie die niet teveel beveiliging nodig heeft. Men heeft mij toevertrouwd dat men het aantal plaatsen substantieel gaat optrekken, in Bierbeek van 30 naar 120 bedden.”
Prototypisch voor zowat alle nationale problemen is de Antwerpse gevangenis in de Begijnenstraat, door iedereen gevangenis genoemd maar eigenlijk een arresthuis, waar beklaagden in voorhechtenis wachten op hun proces en veroordeelden op hun overplaatsing. Processen kunnen echter jaren aanslepen en door de algehele overbevolking is ook hier de doorstroom niet evident.
Het Antwerpse arresthuis kampt zelf al jaren met overbevolking. Er verblijven meer dan 700 gevangenen, officieel is er maar plaats voor 439.
Andere problemen zijn drugshandel, bendevorming, rellen en personeelstekorten. Het aantal zelfdodingen in arresthuizen ligt hoog, vooral bij de geïnterneerden.
Reden te meer om voor die groep een aangepaste instelling te voorzien.
Malou Eelen, aalmoezenier van de instelling, vertelt dat er ongeveer 100 geïnterneerden in de gevangenis verblijven.
“De helft verblijft in de psychiatrische annex, wacht nog op een beslissing over de internering en krijgt degelijke psychiatrische begeleiding van een zorgteam.
Het zorgteam is een recent initiatief van de federale regering en bestaat uit een psychiater, een psycholoog, een maatschappelijk assistent, een psychiatrisch verpleegkundige, een ergotherapeut, een opvoeder en een kinesitherapeut.”
Van een echte doorbraak kan men echter nog niet spreken want de andere helft van de geïnterneerden leeft gewoon tussen de andere gevangenen en volgt hetzelfde regime.
Eelen: “Net als de gedetineerden delen zij vaak een eenpersoonscel met andere gevangenen en zijn ook zij slachtoffer van de constante druk van de overbevolking. De gespecialiseerde hulp van het zorgteam is voor hen niet weggelegd.”
Al 10 jaar lang wordt er gesproken over het bijbouwen van nieuwe instellingen om het probleem van de overbevolking op te lossen en geïnterneerden specifieke hulp te kunnen bieden.
In 2002 plande toenmalig Minister van Justitie Marc Verwilghen al een nieuwe psychiatrische instelling voor geïnterneerden in Antwerpen. Die plannen werden tijdens de ambtstermijn van Laurette Onkelinx weer afgeblazen.
In april 2008 legde Jo Vandeurzen een heus masterplan op tafel voor zeven nieuwe instellingen en renovaties van oude gebouwen.
Daardoor zouden er 1800 nieuwe plaatsen worden gecreëerd. Stefaan de Clerck wil dit plan nu doorvoeren tegen 2012, maar volgens critici is dat onhaalbaar.
In Antwerpen zou er een nieuw arresthuis komen, een nieuwe instelling voor geïnterneerden en een nieuwe gevangenis.
Maar de locatie van de nieuwe complexen staat nog steeds niet vast. Voorlopig is de instelling voor geïnterneerden gepland op de Burchtse Weel op Linkeroever, wat voor ophef zorgt bij de lokale bewoners. Iedereen is ervan overtuigd dat de nieuwe instellingen er moeten komen, maar niemand wil ze in zijn achtertuin. Aan de bouwplannen hangt bovendien een aardig kostenplaatje vast van 150.000 euro per cel.
Dat de nieuwe gevangenissen en instellingen er uiteindelijk zullen komen staat vast.
De druk van de overbevolking is onhoudbaar geworden. Op papier gaat ook de situatie van de geïnterneerden in de toekomst verbeteren.
Het verleden heeft echter al vaak aangetoond dat de papieren beloftes vaak uitgesteld worden wanneer andere prioriteiten zich aandienen.
De zaak van Kim De Gelder en de negatieve rapporten van Europa maken de kwestie echter prangerder dan ooit.
De toekomst zal uitwijzen of de geïnterneerden van Minister De Clerck de behandeling krijgen waar ze wettelijk gezien al jaren recht op hebben.
Fabian Desmicht.
Een wettelijk geregelde vergeetput blijft een vergeetput
Artikel verschenen in de Juristenkrant van 14 maart 2007
Iemand straffen heeft maar zin als die persoon verantwoordelijk is voor wat hij verkeerd gedaan heeft. Het Belgische strafrecht straft alleen wie verweten kan worden dat hij een misdrijf begaan heeft. Om te voorkomen dat er nog slachtoffers vallen, worden geesteszieke of mentaal gehandicapte daders geïnterneerd.
Internering is een beschermingsmaatregel, die erin bestaat dat de pleger van het misdrijf voor onbepaalde duur wordt opgesloten en/of begeleid. In principe zouden geïnterneerden een behandeling moeten krijgen, die er (op korte of langere termijn) voor moet zorgen dat ze terug deel kunnen uitmaken van de vrije samenleving.
De realiteit in België is vaak niet zo humaan. Door een eenzijdige klemtoon op hun gevaarlijkheid worden geïnterneerden in België vooral opgesloten, vaak zelfs tussen en zonder merkbaar verschil met veroordeelde gedetineerden. Van behandeling (en dus verbetering of genezing) is in veel gevallen geen sprake.
België is de voorbije jaren al verschillende keren op de vingers getikt door internationale mensenrechtencommissies (onder andere door het Comité Tegen Foltering van de Raad van Europa en het VN-antifoltercomité) voor de mensonwaardige behandeling van psychiatrische patiënten in de gevangenissen.
De penibele situatie van de geïnterneerden heeft na al die jaren toch tot een wetgevend initiatief geleid. Op donderdag 1 maart is het wetsontwerp internering goedgekeurd in de plenaire vergadering van de Kamer.
De forensische psychiatrie is een zeer complexe materie.
Het is een braakliggend niemandsland tussen psychiatrie en gevangeniswezen, waar zich zelden een politicus waagt en waar de meest kwetsbare (en soms ook gevaarlijkste) leden van onze samenleving soms jarenlang wegkwijnen. Het wetsontwerp zorgt nu voor een betere wettelijke omkadering van internering.
Toch zal de nieuwe regeling op zich het grote tekort aan behandelingsvoorzieningen niet oplossen. De grootste vrees is dat de nieuwe regeling er daarenboven voor zal zorgen dat de doorstroming van geïnterneerden vanuit de gevangenis naar de reguliere psychiatrie minder vlot zal verlopen en er dus nog meer geïnterneerden, verstoken van behandeling, in de gevangenissen opgesloten blijven.
De overbevolkte gevangenissen riskeren voor veel geïnterneerden een vergeetput te blijven.
De beslissingen over het interneringstraject worden voortaan aan de gloednieuwe strafuitvoeringsrechtbanken overgelaten. Deze rechtbanken zijn ontworpen om over de strafuitvoering van veroordeelden te beslissen.
Met de eigenheid van geïnterneerden is geen rekening gehouden. Zo zetelt er geen psychiater in deze rechtbanken.
Er wordt tot internering overgegaan wanneer uit het psychiatrisch onderzoeksrapport blijkt dat de betrokkene lijdt aan een geestesstoornis die het oordeelsvermogen of de controle over zijn daden heeft tenietgedaan of ernstig heeft aangetast.
Uiteraard is de bijstand van een psychiater nodig om het interneringstraject op een therapeutisch verantwoorde wijze verder uit te bouwen en te beoordelen.
Psychiatrische problemen zijn zeer verscheiden en vergen een aangepaste behandeling.
Wat voor een psychotische persoon een gepaste therapie is, kan een omgekeerd effect hebben voor een psychopaat.
Om deze inschatting te maken is eerder kennis van psychiatrie dan van juridische zaken noodzakelijk.
De strafuitvoeringsrechtbanken zijn op 1 februari 2007 in werking getreden. Nu al kan worden vastgesteld dat ze de komende maanden aan een aantal kinderziekten het hoofd zullen moeten bieden.
De rechtbanken worden geconfronteerd met organisatorische problemen. Toch is al beslist om de moeilijke materie van de internering op korte termijn bij hun bevoegdheden te voegen.
De vrees bestaat dat de strafuitvoeringsrechtbanken de werklast niet zullen aankunnen, waardoor de output van geïnterneerden uit de gevangenissen nog zal verkleinen.
Buitenlandse commentatoren beschouwen internering als de meest ingrijpende maatregel in België.
Op dit moment zijn er geïnterneerden die jarenlang opgesloten worden voor banale misdrijven. Internering zou een laatste redmiddel moeten zijn, dat alleen gebruikt wordt als het écht niet anders kan. Een ondergrens, die bepaalt dat internering alleen kan voor feiten waarop een straf van minimum één jaar gevangenisstraf staat, zou ervoor kunnen zorgen dat deze daders uit het
interneringscircuit blijven.
Ook zou de strafuitvoeringsrechtbank de mogelijkheid moeten hebben om onmiddellijk een geïnterneerde buiten de gevangenis (desgevallend ambulant) te laten behandelen onder het regime van vrijheid op proef.
Psychiatrische inrichtingen leveren de laatste jaren grote inspanningen om
geïnterneerden op te nemen. Dat is een gunstige evolutie. Wanneer een patiënt echter een moeilijk moment heeft en (tijdelijk) hervalt in agressief of ander problematisch gedrag, wordt meestal besloten tot wederopname in de gevangenis.
De wederopsluiting in de gevangenis is dikwijls een maatregel die niet in verhouding staat tot de tijdelijke therapeutische moeilijkheden, waardoor de geïnterneerde opnieuw voor jaren opgesloten wordt.
Nu wordt de beslissing over de wederopname eenzijdig genomen door de procureur des Konings.
In het wetsontwerp wordt die overgeheveld naar de strafuitvoeringsrechtbank.
Het is een verbetering dat een onafhankelijke rechter zal beslissen en de geïnterneerde gehoord zal worden.
Desondanks bestaat de vrees dat men nog steeds te snel zal overgaan tot wederopname.
De huidige situatie wijst uit dat het zeer moeilijk is voor wederopgenomen
geïnterneerden om terug uit de gevangenis te raken en opnieuw een goede behandeling te krijgen.
Het is spijtig dat er geen strengere criteria voor wederopname in het wetsontwerp ingeschreven zijn.
De hervorming van de internering heeft lang op zich laten wachten. Dat ze er uiteindelijk zal komen, is een goede zaak.
Toch kunnen we enkel besluiten dat dit ontwerp een gemiste kans is om een humanere behandeling van geesteszieke delinquenten te verzekeren. De huidige hervorming van de internering leek een ideale gelegenheid om verandering te brengen in deze schrijnende situatie van geïnterneerden in de gevangenissen. Jammer genoeg besliste de wetgever er anders over. De procedures veranderen, maar het recht op een gepaste behandeling is nog steeds niet wettelijk gegarandeerd.
De kloof tussen politieke beloftes en realisaties loopt als een rode draad door het
interneringsbeleid.
Deze regering heeft al veel initiatief getoond, maar de uitvoering bleef dode letter omdat de middelen nooit zijn vrijgemaakt. Het ware engagement ten opzichte van één meest kwetsbare groepen in onze samenleving zal maar blijken bij het toekennen van het budget.
Mieke Van Den Broeck.
(De auteur is beleidsmedewerker van de Liga voor Mensenrechten)
Huilen is voor jou te laat...
Modeontwerper Anand Jon Alexander, de man die ondermeer Paris Hilton, Mary J. Blige en Janet Jackson kleedt, is in Los Angeles veroordeeld tot een gevangenisstraf van 59 jaar tot levenslang.
Alexander heeft vrouwen die model wilden worden, seksueel misbruikt, bepaalde de rechter.
De 35-jarige Alexander is bij de Amerikanen erg bekend geworden door in de jury te zitten van het succesprogramma America's Next Top Model.
Volgens de aanklagers begon Alexander in 2001 met het misbruik, toen hij in Los Angeles aan zijn carrière werkte. Als ontwerper kon hij makkelijk vrouwen benaderen die graag een baantje in de modewereld wilden.
De slachtoffers waren tussen de 14 en 21 haar oud. De zaak kwam in 2007 aan het rollen nadat een vrouw aangifte had gedaan van seksueel misbruik.
Alexander heeft altijd ontkend schuldig te zijn.
Tijdens de zitting maandag vroeg hij huilend aan de rechter om de zaak opnieuw te behandelen. Die verwierp het verzoek en sprak het vonnis uit. In New York en Dallas lopen ook zaken tegen Alexander. Daar wordt hij verdacht van hetzelfde soort misdrijven als in LA. (mvl)
01/09/09
01/09/09
Wat zou deze rechter denken als hij zou weten dat zijn Belgische collega slechts vijf jaar kon geven aan een man die vrouwen naar zijn flat lokte, ze drogeerde en dan verkrachtte, ze filmde met allerlei voorwerpen in hun intieme delen?
De rechter vond het spijtig dat hij geen grotere straf kon opleggen.
De straf die gegeven werd aan Alexander is zwaar, de straf die opgelegd werd aan X was véél te licht. S.
PS: één van de redenen om te interneren gewoon omdat de strafmaat 'vooraf bepaald' wordt?
Abonneren op:
Posts (Atom)