Een anecdote die ik niet pal onder het prachtige gedicht van Seth Gaaikema wou plaatsen.
Een vreemdeling kwam op mijn sectie en uiteraard moest ik één en ander vragen, met handen en voeten, het ging niet, ik spreek nl zo goed als geen Duits, de persoon kende naast zijn moedertaal enkel wat Duits.
Ik hulp gevraagd aan collagae, na wat zoeken vond ik er eentje die op mijn vraag: "spreek jij Duits" vlot antwoordde: jawolh(lange pauze) 'ich bin ein Berliner'.
Ik heb me bijna een breuk gelachen, buiten deze zin kende hij evenveel als ikzelf.Hoe ik het opgelost heb weet ik niet meer maar ik zal nooit collega G. vergeten met zijn droog antwoord: 'ich bin ein Berliner'.
Humor is broodnodig in de gevangenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten