BRIEF VAN DE DAG (De Standaard)
Ik ben verrast door de reacties op de rondzendbrief van het Brusselse parket. Het parket doet immers niets anders dan het officialiseren van een toestand die al sinds mensenheugenis bestaat.
Vóór de Salduz-wet werden de daders van de feiten vermeld in de rondzendbrief verhoord door de politie en ofwel vrijgelaten na een contact met het parket, ofwel de volgende ochtend ter beschikking gesteld van het parket, om tegen de middag weer op vrije voeten te zijn wegens géén voorlopige hechtenis.
Bij een terbeschikkingstelling was het altijd letterlijk een gevecht tegen de klok, want als het parket daartoe besliste, moest de hele reutemeteut van vaststellingen, verhoor van slachtoffer(s), verhoor van getuige(n), verhoor van verdachte(n), officiële onderzoeksdaden en inbeslagnames vastgelegd worden in een pv. En dan had de politie precies 24 uur om de dader, tezamen met het pv, bij de onderzoeksrechter te krijgen. Een buitenstaander kan zich niet inbeelden wat dit aan werk en inspanning vroeg aan de politiemensen. Ik moet dus lachen met de bemerking dat in kleine politiezones, bij een aanhouding, door Salduz álle politiemensen vast zitten en alle patrouilleactiviteit weg valt. Voorheen was dat niet anders. In een groot deel van die kleine politiezones was vóór de politiehervorming 's nachts zelfs geen politie aanwezig. Op een eenzame rijkswachtpatrouille na misschien, die soms meer dan een uur nodig had om ter plekke te komen - als ze al niet met iets anders bezig was.
Nu geeft het Brusselse parket voor een aantal misdrijven aan dat, zoals voorheen, de verdachte vrijuit kan gaan maar nu zonder direct verhoor. De politie steekt dus alléén iets minder tijd in het dossier omdat de verdachte niet 'verhoord' wordt. Anderzijds heeft de politie voor de zwaardere feiten nu 48 uur om haar pv met de verdachte(n) tot bij de onderzoeksrechter te krijgen.
In de twee gevallen loopt de dader van 'minder ernstige' feiten, kort na de feiten wéér op vrije voeten, in afwachting van zijn verhoor en nadien oproeping voor de rechtbank, wat sowieso toch pas maanden later zal gebeuren.
De reacties zijn hypocriet. Ze tonen nogmaals aan hoe schrijnend het gebrek aan kennis van de maatschappij en de beleidsverantwoordelijken is over de moeilijkheden van het politiewerk. Niet de rondzendbrief, maar de niet-uitvoering van de strafvonnissen geeft criminelen een vrijgeleide.
Wat moet herzien worden, is de capaciteit van de recherche-afdelingen en hun beschikbaarheid 's nachts bij arrestaties. De politiehervorming heeft hier heel wat beterschap gebracht, maar in te veel zones is de rechercheaanwezigheid nog steeds ondermaats, zeker in vergelijking met het buitenland.
Hugo Stabel
Bij een terbeschikkingstelling was het altijd letterlijk een gevecht tegen de klok, want als het parket daartoe besliste, moest de hele reutemeteut van vaststellingen, verhoor van slachtoffer(s), verhoor van getuige(n), verhoor van verdachte(n), officiële onderzoeksdaden en inbeslagnames vastgelegd worden in een pv. En dan had de politie precies 24 uur om de dader, tezamen met het pv, bij de onderzoeksrechter te krijgen. Een buitenstaander kan zich niet inbeelden wat dit aan werk en inspanning vroeg aan de politiemensen. Ik moet dus lachen met de bemerking dat in kleine politiezones, bij een aanhouding, door Salduz álle politiemensen vast zitten en alle patrouilleactiviteit weg valt. Voorheen was dat niet anders. In een groot deel van die kleine politiezones was vóór de politiehervorming 's nachts zelfs geen politie aanwezig. Op een eenzame rijkswachtpatrouille na misschien, die soms meer dan een uur nodig had om ter plekke te komen - als ze al niet met iets anders bezig was.
Nu geeft het Brusselse parket voor een aantal misdrijven aan dat, zoals voorheen, de verdachte vrijuit kan gaan maar nu zonder direct verhoor. De politie steekt dus alléén iets minder tijd in het dossier omdat de verdachte niet 'verhoord' wordt. Anderzijds heeft de politie voor de zwaardere feiten nu 48 uur om haar pv met de verdachte(n) tot bij de onderzoeksrechter te krijgen.
In de twee gevallen loopt de dader van 'minder ernstige' feiten, kort na de feiten wéér op vrije voeten, in afwachting van zijn verhoor en nadien oproeping voor de rechtbank, wat sowieso toch pas maanden later zal gebeuren.
De reacties zijn hypocriet. Ze tonen nogmaals aan hoe schrijnend het gebrek aan kennis van de maatschappij en de beleidsverantwoordelijken is over de moeilijkheden van het politiewerk. Niet de rondzendbrief, maar de niet-uitvoering van de strafvonnissen geeft criminelen een vrijgeleide.
Wat moet herzien worden, is de capaciteit van de recherche-afdelingen en hun beschikbaarheid 's nachts bij arrestaties. De politiehervorming heeft hier heel wat beterschap gebracht, maar in te veel zones is de rechercheaanwezigheid nog steeds ondermaats, zeker in vergelijking met het buitenland.
Hugo Stabel
Met dank aan Eric R.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten