BRUGGE - Het is een ongewoon gezicht: elke dag zwaait de zwaarbewaakte poort van de gevangenis in Brugge even open voor een moeder eend met haar kuikentjes. Ze duiken de gracht rond het gevangenisgebouw in om na hun zwemles voor de deur te wachten tot de cipiers hen weer naar binnen laten.
Gedetineerden vliegen er wel eens per helikopter naar buiten, maar voor eendenkuikentjes is het nog gemakkelijker om de gevangenis van Brugge te verlaten. Omdat er al vier jaar een eendenfamilie op de binnenplaats huist, zetten cipiers in het voorjaar elke dag de zwaarbewaakte poort even op een kier voor de kuikentjes die nog niet kunnen vliegen. Want moeder eend geeft hen zwemles in de gracht rond de gevangenis.
Moeder eend voelt zich blijkbaar thuis in de Brugse gevangenis, want elk voorjaar komt ze naar hetzelfde plekje op het binnenplein om haar eieren uit te broeden. 'Enkele dagen nadat ze uit het ei zijn gekropen, popelen de kuikentjes om het water in te duiken', zegt een cipier. 'Als de eendjes het plonsen moe zijn, gaan ze aan de poort staan wachten tot ze weer naar binnen mogen. Zodra we de poort openen, wandelen ze netjes op een rijtje het plein weer op.'
Voor de gedetineerden is de eendenfamilie ondertussen een vast voorjaarsritueel geworden en een welkome afwisseling. 'Als ze de eend zien neerstrijken op de binnenplaats, kijken ze er naar uit om de kuikentjes naar binnen en naar buiten te zien waggelen', zegt de cipier.
Vertederend is het allemaal wel, maar is het niet een beetje vreemd dat de gevangenisdeuren zomaar open gaan voor kleine eendjes? 'Het binnenplein ligt ver genoeg van de cellen zodat er zeker geen gevaar is voor ontsnappingen,' verzekert de cipier. 'Als we het te druk hebben, moeten de beestjes wat geduld oefenen. Ze kennen de procedure: als we niet meteen de poort open doen, komen ze later nog eens terug.'
Gedetineerden vliegen er wel eens per helikopter naar buiten, maar voor eendenkuikentjes is het nog gemakkelijker om de gevangenis van Brugge te verlaten. Omdat er al vier jaar een eendenfamilie op de binnenplaats huist, zetten cipiers in het voorjaar elke dag de zwaarbewaakte poort even op een kier voor de kuikentjes die nog niet kunnen vliegen. Want moeder eend geeft hen zwemles in de gracht rond de gevangenis.
Moeder eend voelt zich blijkbaar thuis in de Brugse gevangenis, want elk voorjaar komt ze naar hetzelfde plekje op het binnenplein om haar eieren uit te broeden. 'Enkele dagen nadat ze uit het ei zijn gekropen, popelen de kuikentjes om het water in te duiken', zegt een cipier. 'Als de eendjes het plonsen moe zijn, gaan ze aan de poort staan wachten tot ze weer naar binnen mogen. Zodra we de poort openen, wandelen ze netjes op een rijtje het plein weer op.'
Voor de gedetineerden is de eendenfamilie ondertussen een vast voorjaarsritueel geworden en een welkome afwisseling. 'Als ze de eend zien neerstrijken op de binnenplaats, kijken ze er naar uit om de kuikentjes naar binnen en naar buiten te zien waggelen', zegt de cipier.
Vertederend is het allemaal wel, maar is het niet een beetje vreemd dat de gevangenisdeuren zomaar open gaan voor kleine eendjes? 'Het binnenplein ligt ver genoeg van de cellen zodat er zeker geen gevaar is voor ontsnappingen,' verzekert de cipier. 'Als we het te druk hebben, moeten de beestjes wat geduld oefenen. Ze kennen de procedure: als we niet meteen de poort open doen, komen ze later nog eens terug.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten