Zeker geloof ik dat ieder mens, mezelf inbegrepen, gekenmerkt is door iets wat ik nooit zal kunnen kennen, iets wat aan hem/haar voorafgaat en wat maakt dat hij/zij voor mij iets onvoorspelbaars heeft, iets oneindigs dat alle inschatbare beperkingen te buiten gaat. Dat weet bijvoorbeeld elke cipier die van de gevangenen die hij/zij bewaakt, dingen te horen krijgt die tijdens hun openbaar proces nooit aan bod zijn gekomen. Maar die cipier weet ook dat die dingen niet dé waarheid zijn en dat de gevangene voor hem/haar een raadsel blijft. Dit is overigens de basis van de vertrouwensrelatie tussen een cipier en een gevangene, van de leefbaarheid van de gevangenis als leefgemeenschap. Wanneer gedacht zou worden dat van de gevangenen alles geweten is, dan verwordt een gevangenis tot een dierentuin of een centrum voor robots waarvan de batterijen elke dag moeten heropgeladen worden.
Uiteraard is dit slechts een uittreksel van een uiterst interessante post: 'Sorry, Ik Geloof…' die u kunt vinden op de blog van de auteur (Eric Rosseel)
http://zarathoestra.wordpress.com/2010/01/26/sorry-ik-geloof/
Dank voor de toestemming om het stuk dat uitstekend tot zijn recht komt op Intra Muros, te mogen plaatsen.
2 opmerkingen:
Inderdaad, een hoogst interessante bijdrage van die kerel!
Inderdaad interessant om lezen, een leerzame blog.
Karel.
Een reactie posten