de stad vult de lege wegen
ver van velden vol letters
blijft ons
iets over: de woorden,
de vogels, de poorten
en liefde is het lied van licht
.
elke tegel opent zich
op dode sporen
terwijl de tenen van de maan
aan de zware zwarte lucht knabbelen
.
de stad is
grauw en grijs
waar ik verblijf
.
blijft mij het venster
om kwijnende en zwijgende vlinders te verwelkomen
.
Patrick Pitteman
1 opmerking:
ja, is een melancholisch mooitje ...
Een reactie posten