Verreweg de krachtigste, raadselachtigste daad van vergeving is het schenken van vergiffenis aan jezelf.
Zonder dat we het zelf weten, zegt Robin Casarjian, beperken we de vreugde die we onszelf in het leven gunnen, omdat we onszelf verantwoordelijk houden voor 'zonden' die we in het verleden hebben begaan.
De extreemste voorbeelden hiervan vinden we bij gevangenen, met wie Casarjian de afgelopen jaren veel heeft gewerkt.
Ze geeft toe dat voor veel mensen het idee dat veroordeelde moordenaars en verkrachters zichzelf vergeven net zo onverteerbaar is als de misdaad zelf.
Ze vinden dat iemand die schuldig is emotioneel voor zijn zonden moet lijden.
Maar Casarjian merkt op dat jezelf vergeven hard werken is en dat het voor die mannen een veel grotere worsteling is dan hun leven lang eenvoudigweg blijven ontkennen.
Jezelf vergiffenis schenken is geen oppervlakkige daad. Integendeel, zegt Casarjian.
De mannen lijden er hevig onder.
Ze kijken, vaak voor het eerst, terug op hun leven en hun daden.
Dan zijn ze gedwongen toe te geven dat ze intens schuldig zijn en dat ze berouw hebben.
Dit stukje heb ik uit een artikel gehaald omdat het me frappeerde, misschien hebben jullie er iets aan. S.
1 opmerking:
Deze tekst bevalt me.
Ik kan akkoord gaan met de schrijfster, uiteraard is het geschreven door een vrouw.
Annette S.
Een reactie posten