Kort voor de staking in de gevangenissen van 17 februari probeerde de N-VA in de Kamer nog snel een wetsvoorstel op minimumdiensten in de gevangenissen met spoed te laten behandelen. Tot woede van de cipiers.
Om de Vlaamse cipiers te sussen zegt N-VA dat dit voorstel niet tegen hen gericht is. Want “het is vooral in Wallonië dat er regelmatig naar het stakingswapen wordt gegrepen”. Wat hen niet belet om in de federale Kamer een wetsvoorstel in te dienen dat het stakingsrecht van alle cipiers drastisch aan banden legt: in feite mogen ze alleen nog staken als het mag van de minister van Justitie. Volgens het N-VA-wetsvoorstel mag die de cipiers “bevelen het werk voort te zetten of te hervatten gedurende de periode dat en voor die opdrachten waarvoor hun inzet noodzakelijk is en die hij aanwijst”. De minister moet alleen “de opdrachten waarvoor hij dat bevel noodzakelijk acht, vooraf meedelen aan de representatieve syndicale organisaties van de ambtenaren, alsook, in voorkomend geval, aan de erkende syndicale organisatie die de stakingsaanzegging heeft ingediend”. Als een ambtenaar toch zijn stakingsrecht uitoefent, kan hij zelf in de gevangenis terechtkomen, “voor acht dagen tot een maand”, zo zegt artikel 4 van het wetsvoorstel. En N-VA kan moeilijk ontkennen dat dit een officieel partijstandpunt is: liefst zes van haar volksvertegenwoordigers hebben het voorstel mee ondertekend.
Voor ‘Rooie’ Frank, cipier in de gevangenis van Hoogstraten en tegelijk ACOD-afgevaardigde, deed dit de deur dicht. “Ik kan niet langer zwijgen”, zo begon hij zijn lange brief. “Stakingen in de gevangenissen... waarom daar nu weer een communautair exploot van maken?” Hij zet de problemen van de cipiers, die al zo lang gekend zijn, nog maar eens op een rij. Om duidelijk te maken dat die niets maar dan ook niets te maken hebben met communautaire kwesties. Het lijstje van ‘Rooie Frank’ is redelijk lang, de toestand in de Belgische gevangenissen is dan ook schrijnend. En daar zijn zowel de gevangenen als de cipiers de dupe van, benadrukt Rooie Frank.
“400.000 dagen achterstallige verloven, rusten en overuren. En nee, dat ligt niet aan al de syndicale verloven, zoals jullie (de N-VA, n.v.d.r.) durven te stellen! Eigenlijk zijn het syndicale opdrachten! Gelijkgesteld aan dienst, dus ingedekt door de wet op arbeidsongevallen, wat ook al met de voeten getreden wordt!
11.300 gedetineerden in 6.500 cellen. In Antwerpen: minstens 3 personen op 8 m2, een stapelbed en één matras op de grond, er zijn 429 plaatsen voor 758 gedetineerden. In 2010 werd zelfs een nieuw record gevestigd: 784 gedetineerden.
Een van de redenen van de overbevolking is dat er zoveel mensen in voorlopige hechtenis zitten. De gemiddelde duur van de voorhechtenis is in België 8 maanden, maar sommigen zitten tot 3 jaar te wachten. In Nederland mag dat nooit meer dan drie maanden zijn.
2.800 gedetineerden zitten in strafonderbreking (vrij zonder voorwaarden en zonder opvolging!), omdat ze wachten op elektronisch toezicht. In Nederland wordt dit afgebouwd omdat er zoveel misbruik is.
Veiligheidsapparatuur is vaak defect of afwezig, zowel audiovisueel als persoonlijk. (walkietalkies, draagbare telefoons, camera’s en alarmtoestellen.)
Er zijn te veel overbodige activiteiten, zoals toneel, film, concerten, ‘workshops’ maar er is geen doelgericht onderwijs. In Nederland moet elke gevangene verplicht 4 uur per dag werken of onderwijs volgen.
Onhygiënische gevangenissen, zonder stromend water of sanitaire accommodaties op de cel! De stank is niet te harden, collega’s hun kledij stinkt bij thuiskomst. Veiligheid en gezondheid, van het personeel loopt gevaar. (…)
Als de overheid eindelijk eens zou luisteren naar het gevangenispersoneel in plaats van onze integriteit te bekladden via de media... Of beloftes te doen en die dan niet na te komen. Dan hoefden wij helemaal niet tot staking over te gaan. Dan hoefde men ook niet te bakkeleien over minimumdiensten.”
De verontwaardigde cipier haalt het verhaal aan van een collega die door een gedetineerde werd gebeten. “De collega kan nu zes maanden afwachten of hij besmet is... Open of gewone tuberculose, hepatitis A, B C, aids, seropositief? De collega is heel sereen gebleven, hij vindt negen dagen strafcel zelfs niet nodig. Hij wil vooral dat de gedetineerde in kwestie geholpen wordt. Dat er meer toezicht is en vlugger ingegrepen wordt bij mensen die ‘medische’ problemen hebben. Dit in ieders belang: voor de gedetineerde zelf, zijn omgeving en de veiligheid van het personeel in alle echélons!
Eén ding moet mij hier van het hart: mensen met ‘medische’ problemen horen niet in de gevangenis, maar in een daarvoor uitgeruste inrichting. Die is ons al sinds 2000 beloofd, maar is nog nergens te vinden! Alweer ligt de overheid haar misprijzen voor gedetineerden en gevangenispersoneel er vingerdik op! Heb ik een punt of niet?
Er moet een politieteam aan elke gevangenis verbonden worden zoals in Nederland. Die kunnen meteen ingrijpen indien nodig, zonder dat de ‘cipier’ zich mag bemoeien. Want die moet enkele uren later met de gedetineerde verder werken.
Er moet een rechter verbonden worden aan elke inrichting die, zoals in Nederland, in kort geding meteen bijkomende straffen en maatregelen kan opleggen in plaats van dat de plaatselijke directeur dat moet doen, soms op gevaar van eigen leven. Zoals we in Antwerpen enkele jaren geleden konden ondervinden.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten