gewenst... en een goed 2011.
Het oorspronkelijke kaartje is foetsie, dus ...
vrijdag 31 december 2010
donderdag 30 december 2010
“Le prison est la matérialisation physique de l’emprisonnement extérieur. (...) La récidive sert tout le monde. Elle fait tourner l’insécurité, elle laisse en prison des travailleurs sous-payés (ils ont fait le calcul, ça leur revient moins cher de faire bosser un type en prison que de faire bosser des gosses dans le tiers-monde) pour lesquels il n’existe pas de droit du travail. Le prisonnier, c’est le fantasme du chef d’entreprise. En France, tu as des communes qui pleurent pour avoir une prison sur leur territoire. Ça fait travailler les commerçants, ça apporte une main d’œuvre, ils bossent pour la ville …”
woensdag 29 december 2010
maandag 27 december 2010
zaterdag 25 december 2010
vrijdag 24 december 2010
zondag 19 december 2010
zaterdag 18 december 2010
Een mens naar mijn hart!
OUDENAARDE - Hans Claus, de gevangenisdirecteur van Oudenaarde, zit niet om een stunt verlegen. Gisteren opende in Ronse een tentoonstelling met onder meer schilderijen waarop hij zichzelf portretteert in vrouwenkleren. 'We moeten stoppen met dat hokjesdenken'
Claus, al vijfentwintig jaar een gewaardeerd gevangenisdirecteur, is altijd een buitenbeentje geweest. Niet alleen binnen maar ook buiten de gevangenismuren.
Zo schreef Claus al meerdere dichtbundels en volgde hij een cursus fotografie. Schilderen is een van zijn grote passies. En uit zijn werk blijkt dat de extraverte directeur geen enkel thema uit de weg gaat. Wie een blik op zijn website werpt, ziet onder andere een naaktschilderij van zijn moeder, een halfnaakte Claus en zelfportretten in een jurk. Zeven van die portretten zijn sinds gisteravond te bewonderen in het cultuurcentrum van Ronse. Ook enkele gedetineerden en gevangenisfotograaf Lieven Nollet werken mee aan de tentoonstelling die de titel Gevangen kreeg.
De gevangenisdirecteur weet dat hij choqueert met zijn portretten in vrouwenkleren, maar nuanceert. 'Ach, ik begrijp de heisa niet goed. Het is lichtjes controversieel dat een man vrouwenkleren draagt, dat klopt. Ik hoop dat mensen door mijn zogeheten taboeschilderijen gaan nadenken. Want een gevangenisdirecteur in vrouwenkleren, dat is niet geoorloofd hé, zeggen de mensen. Terwijl zoiets toch perfect moeten kunnen. Maar neen, het is een taboe. Wel, die taboes wil ik doorbreken.'
'Vroeger waren homo's en druggebruikers taboe', gaat Claus verder. 'Vandaag zijn het pedofielen. Waarom mag iemand niet zeggen dat hij pedofiele gedachten heeft? Dat is toch een grondrecht, het recht op vrije meningsuiting. Maar neen, dat kan niet. En zo krijg je mensen die dat opkroppen en uiteindelijk slachtoffers maken.'
'Voor de goede orde: je mag zeggen dat je pedofiele gevoelens hebt, maar je mag geen slachtoffers maken. Door het te zeggen, kan je hulp zoeken, het kanaliseren, en zo voorkom je slachtoffers.'
Claus wou alleen deelnemen aan de tentoonstelling als er een groot paneel werd opgehangen met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Hij doet een oproep voor meer openheid en verdraagzaamheid. 'Laat ons toch eens wat minder in hokjes denken. Jij bent raar, jij bent slecht, jij bent goed. Dat mag niet en dat moeten we te allen tijde vermijden.'
In het gevangeniswezen staat Claus al jaren bekend als een 'apart en kleurrijk' figuur. 'Iemand die soms dingen doet waar je vragen bij kunt stellen, maar in de eerste plaats toch een steengoed directeur. En dat blijft het belangrijkste. Je kunt iemand niet tegenhouden om in zijn vrije tijd gewaagde kunst te maken. Of het zijn gezagsfunctie niet ondermijnt, daarover zijn de meningen verdeeld', klinkt het.
Claus begrijpt dat sommige collega's hun wenkbrauwen fronsen. 'Het zij zo', reageert hij. 'In mijn gevangenis doen trouwens heel wat gevangenen aan kunst. Daar zit echt natuurtalent tussen. Ze weten dat ik een boon voor kunst heb. Net als onderwijs, begeleiding en sport is kunst ideaal als ontspanning.'
Over opsluiting heeft hij een opmerkelijke mening. 'Ik plaats serieuze vraagtekens bij het doel van detentie, bijvoorbeeld van drugsverslaafden. De oplossing kan nooit de gevangenis zijn. De oplossing ligt in het maatschappelijk reorganiseren.' Zelf voert hij in zijn gevangenis in Oudenaarde al jaren een - uiteraard figuurlijke - opendeurpolitiek, 'want ook gevangenen moeten openlijk hun gedacht kunnen zeggen.'
Vorige week kwam ontslagnemend minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) langs in Oudenaarde. Hij vertelde dat hij in Brussel een stuk grond zoekt voor 1.000 gevangenen. 'Ik heb hem deze week gemaild dat hij geen grond moet zoeken om daar een groot gebouw op neer te planten', vertelt Hans Claus. 'Hij zou beter honderd huizen kopen: veertig die zeer goed beveiligd zijn, veertig normaal beveiligd en twintig gewone huizen waar gevangenen binnen en buiten kunnen onder begeleiding. Een gevangene wordt nu door iedereen gemeten als een melaatse, als een pestlijder. Maar mensen die fouten begaan, moeten we begeleiden, genezen en als ze beter zijn, terug in de maatschappij laten opnemen.'
Extra 21/12 : http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=OH341SJ7
De gevangenisdirecteur weet dat hij choqueert met zijn portretten in vrouwenkleren, maar nuanceert. 'Ach, ik begrijp de heisa niet goed. Het is lichtjes controversieel dat een man vrouwenkleren draagt, dat klopt. Ik hoop dat mensen door mijn zogeheten taboeschilderijen gaan nadenken. Want een gevangenisdirecteur in vrouwenkleren, dat is niet geoorloofd hé, zeggen de mensen. Terwijl zoiets toch perfect moeten kunnen. Maar neen, het is een taboe. Wel, die taboes wil ik doorbreken.'
'Vroeger waren homo's en druggebruikers taboe', gaat Claus verder. 'Vandaag zijn het pedofielen. Waarom mag iemand niet zeggen dat hij pedofiele gedachten heeft? Dat is toch een grondrecht, het recht op vrije meningsuiting. Maar neen, dat kan niet. En zo krijg je mensen die dat opkroppen en uiteindelijk slachtoffers maken.'
'Voor de goede orde: je mag zeggen dat je pedofiele gevoelens hebt, maar je mag geen slachtoffers maken. Door het te zeggen, kan je hulp zoeken, het kanaliseren, en zo voorkom je slachtoffers.'
Claus wou alleen deelnemen aan de tentoonstelling als er een groot paneel werd opgehangen met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Hij doet een oproep voor meer openheid en verdraagzaamheid. 'Laat ons toch eens wat minder in hokjes denken. Jij bent raar, jij bent slecht, jij bent goed. Dat mag niet en dat moeten we te allen tijde vermijden.'
In het gevangeniswezen staat Claus al jaren bekend als een 'apart en kleurrijk' figuur. 'Iemand die soms dingen doet waar je vragen bij kunt stellen, maar in de eerste plaats toch een steengoed directeur. En dat blijft het belangrijkste. Je kunt iemand niet tegenhouden om in zijn vrije tijd gewaagde kunst te maken. Of het zijn gezagsfunctie niet ondermijnt, daarover zijn de meningen verdeeld', klinkt het.
Claus begrijpt dat sommige collega's hun wenkbrauwen fronsen. 'Het zij zo', reageert hij. 'In mijn gevangenis doen trouwens heel wat gevangenen aan kunst. Daar zit echt natuurtalent tussen. Ze weten dat ik een boon voor kunst heb. Net als onderwijs, begeleiding en sport is kunst ideaal als ontspanning.'
Over opsluiting heeft hij een opmerkelijke mening. 'Ik plaats serieuze vraagtekens bij het doel van detentie, bijvoorbeeld van drugsverslaafden. De oplossing kan nooit de gevangenis zijn. De oplossing ligt in het maatschappelijk reorganiseren.' Zelf voert hij in zijn gevangenis in Oudenaarde al jaren een - uiteraard figuurlijke - opendeurpolitiek, 'want ook gevangenen moeten openlijk hun gedacht kunnen zeggen.'
Vorige week kwam ontslagnemend minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) langs in Oudenaarde. Hij vertelde dat hij in Brussel een stuk grond zoekt voor 1.000 gevangenen. 'Ik heb hem deze week gemaild dat hij geen grond moet zoeken om daar een groot gebouw op neer te planten', vertelt Hans Claus. 'Hij zou beter honderd huizen kopen: veertig die zeer goed beveiligd zijn, veertig normaal beveiligd en twintig gewone huizen waar gevangenen binnen en buiten kunnen onder begeleiding. Een gevangene wordt nu door iedereen gemeten als een melaatse, als een pestlijder. Maar mensen die fouten begaan, moeten we begeleiden, genezen en als ze beter zijn, terug in de maatschappij laten opnemen.'
Extra 21/12 : http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=OH341SJ7
vrijdag 17 december 2010
Acht miljoen euro
Het Emirates Palace hotel in Abu Dhabi pakt uit met de duurste kerstboom ter wereld.
Omdat de versiering bestaat uit juwelen is de boom maar liefst acht miljoen euro waard.
Met deze stunt wil het hotel zich onderscheiden van andere luxehotels in de regio en hoopt het ook een plaats te krijgen in het Guiness Book of Records.
De kerstboom is 13 meter hoog en wordt onder meer versierd met horloges, diamanten, edelstenen en parels.
Sterven van de honger? Nooit van gehoord !
donderdag 16 december 2010
dinsdag 14 december 2010
maandag 13 december 2010
Dit schreef een Nederlandse vriend:
Lees eerst de vorige post 'Schokkend bericht' !
Suzanne,
Suzanne,
dit had nooit mogen - kunnen - gebeuren. Een vriend van mij die in de psychiatrie werkzaam was, startte een 7 x 24 uur kinderopvang, omdat er hier erg veel ouders werken die net als hij zelf, op incourante uren werken. Ik heb de regelgeving toen gevolgd en weet dat als die gevolgd wordt, het niet mogelijk moet zijn.
De basiseisen voor verantwoorde kinderopvang zijn:
- Het kindercentrum moet aantoonbaar aandacht besteden aan het aantal beroepskrachten in relatie tot het aantal kinderen per leeftijdscategorie, de groepsgrootte en de opleidingseisen van de beroepskrachten.
- De voertaal moet in principe Nederlands zijn.
- Het kindercentrum moet de ouders informeren over het beleid.
- Er moet een risico-inventarisatie veiligheid en gezondheid zijn.
- De kinderopvangondernemer moet met de ouders een schriftelijke overeenkomst afsluiten.
- Elk kindercentrum of gastouderbureau is verplicht een oudercommissie in te stellen.
Het kan gewoon wettelijk en qua regelgeving niet voorkomen dat een beroepskracht met (een van de, of met de groep) kinderen alleen is. Bovendien is er als het goed is tegenwoordig ook nog camerabewaking enz enz. want als er een incident/calamiteit is, moet bewezen worden dat degene die verantwoordelijk is er alles aan gedaan heeft om de feiten te vookomen.
En dan blijkt dat er al eerder eeen klacht tegen deze man was ingediend en "een pedagoog" spreekt de man dan vrij???? Hier klopt geen bal van!
Als het kleine kindjes (jongetjes waarschijnlijk) want de man had een echtgenoot, dus zal wel een pedopornohomo zijn...dan kan de schade beperkt blijven omdat de kinderen het besef nog niet hebben en het van zelf uit hun geheugentje gewist wordt...
maar des te schandaliger en gerafineerder is deze smeerlap aan de gang geweest...ik zou hem graag pedagogisch manueel laten ontmannen en de sukkel die hem eerder heeft 'vrijgesproken' mag dat dan uitvoeren, ook bij hem/haar zelf...
giftig wordt ik er van!
Schokkend bericht, bron o.a. De Telegraaf
Robert M. misbruikte zeker 33 kinderen
AMSTERDAM - De verdachte in de omvangrijke Amsterdamse zedenzaak is de 27-jarige Robert M. De man werkte in de kinderdagverblijven 't Hofnarretje en crèche Jenno's knuffelparadijs. Ook de 37-jarige echtgenoot van de man is aangehouden.
Robert M. bood zichzelf via onder andere Marktplaats aan als kinderoppas. Ook staat hij bij de Kamer van Koophandel ingeschreven met zijn eigen kinderopvangservice. De man, die is geboren in Riga, kwam in 2004 naar Nederland waar hij trouwde met een man. In 2008 kreeg hij de Nederlandse nationaliteit.
M. kwam al eerder in beeld bij de zedenpolitie na twee tips van ouders. Toen werd in het bijzijn van een pedagoog vastgesteld dat er onvoldoende bewijs was om tot actie over te gaan.
De vaders en moeders van de kinderen werden zondagavond in twee groepen op de hoogste gesteld van de gruwelijke gebeurtenissen. De eerste groep van tientallen ouders werd geïnformeerd in hotel The Grand. M. heeft bekend de kinderen van deze vaders en moeders te hebben misbruikt. Andere ouders kwamen bijeen in hotel Mövenpick aan de Piet Heinkade om te horen dat hun baby's en peuters wellicht ook slachtoffer zijn van M.
De bijeenkomsten werden geleid door burgemeester Eberhard van der Laan. Ook hoofdcommissaris Welten en hoofdofficier van justitie Bolhaar waren aanwezig.
De ouders werden dit weekeinde via een brief, gebracht door agenten, ingelicht en gevraagd naar de bijeenkomsten te komen. De Amsterdamse GG&GD zette extra medewerkers om de geschokte ouders op te vangen.
vrijdag 10 december 2010
DOSTOJEVSKI IN TUBIZE
(VLAAMS PARLEMENTSLID GROEN!) - Hoe zou het nog zijn met die aloude begrippen als Schuld en Boete, waarover Dostejevski ooit zijn klassieker schreef? Reflectie over de verantwoordelijkheid van het individu en zijn daden is helaas steeds minder aan de orde en dat wil wel eens voor momenten van vreemde verwarring zorgen zoals deze week in de anders zo vreedzame taalgrensgemeente Tubeke.
Daar was zaterdag een overval gebeurd. De nauwelijks zestienjarige Flavien P. en zijn vriend Hicham (21) waren gewapend met een alarmpistool en een zware hamer de juwelierszaak van Paul Olivet binnengevallen. Flavien had meteen in de lucht geschoten en de vrouw en de dochter van de juwelier waren in paniek neergevallen. De juwelier was boven toen hij de schoten hoorde. Hij nam zijn geweer en toen hij in de winkel kwam zag hij zijn vrouw en dochter op de grond liggen en Flavien die zijn revolver op hem richtte. De bijoutier aarzelde niet en schoot hem neer. Wettige zelfverdediging volgens het parket en dus werd Olivet niet aangehouden.
Postuum
Nu mag wettelijke zelfverdediging vaak aanleiding geven tot eindeloze discussies, toch lijkt mij niet dat er veel dubbelzinnigheid kan bestaan over wie nu aan de oorsprong ligt van al deze menselijke ellende. Wie gewapend en gemaskerd een juwelierszaak binnengaat, zet een keten van acties en reacties in gang waarvan hij de uiteindelijke verantwoordelijke is.
Maar niet iedereen denkt daar zo over. Neem nu de grootvader van Flavien. Die schreef zelf een brief waarin hij zijn overleden kleinzoon het woord geeft: 'Ik heb wel wat stommigheden begaan, maar ik wou wat maken van leven. Nu ben ik dood, koelbloedig vermoord. Ik hoop dat de moordenaar die mijn familie in rouw achterlaat, gestraft wordt.' Zelfs postuum vraagt Flavien geen vergiffenis voor een daad, die niet meer was dan een jeugdige 'stommiteit' waarvoor hij de verantwoordelijkheid niet opneemt. Als het fout ging, dan is een ander daarvoor verantwoordelijk: de juwelier heeft zijn familie in rouw gedompeld. Zo neemt de dader de plaats in van het slachtoffer.
Kromme redeneringen
Houssin, de broer van de tweede dader gaat nog een stap verder. Hij beschuldigt de juwelier zowaar van 'kindermoord'. En hij oordeelt streng: 'Olivet heeft Flavien geen enkele kans gelaten. Hij verdient levenslang te worden opgesloten.'
Dat is het resultaat van een even perverse als absurde redenering: de overvallers worden de slachtoffers. Om de virtuele jury helemaal te overtuigen, vertelt Houssin er nog bij dat zijn broer en Flavien eigenlijk al slachtoffers waren nog vóór ze de juwelierszaak binnenkwamen. Want wie in een sociale wijk in Clabecq woont, stelt hij, vindt geen werk. Hicham kreeg telkens te horen dat er niets voor hem was. En al zegt hij het niet met zoveel woorden, maar Houssin vindt dit wel een excuus voor de daad van zijn broer: dat soort sociale achterstelling is de reden dat iemand op een dag met een zware hamer een juwelier te lijf gaat.
Dit soort kromme redeneringen is wel vaker te horen. Nog vorig jaar zei een Waalse rechter na een homejacking in een villa dat de beroofde bewoners hun welvaart maar niet hadden moeten etaleren. Want in de buurt woonden veel armen. En dus was het eigenlijk hun eigen schuld dat ze overvallen waren. Van dit gebrek aan morele rechtlijnigheid dreigt ook juwelier Paul Olivet slachtoffer te worden. Hij is nu ondergedoken. Zijn familie laat weten dat hij 'een gebroken man is'. En dat hij niet durft terug te keren naar Tubeke. Alsof hij de schuldige is van al die menselijke ellende.
Gebrekkige opvoeding
De absurditeit van de omkering van de rollen is totaal: terwijl het slachtoffer zich schuilhoudt, manifesteerde de moeder van Flavien maandag met een honderdtal vooral jonge mensen in het centrum van Tubeke. De krant La Dernière Heure had last van plaatsvervangende schaamte en noemde dit la Marche de la Honte. De moeder had alvast géén schaamte over de daden van haar zoon: zij wou 'hulde' brengen aan Flavien en toen de groep bij de juwelierszaak kwam, werden er stenen gegooid.
Als Flavien dan al een slachtoffer zou zijn, dan is hij dat van een gebrekkige opvoeding waarbij niemand het blijkbaar nog durft te hebben over onze eigen verantwoordelijkheid voor onze daden. En waarbij de schuld altijd buiten het individu wordt gezocht. Bij de maatschappij, hier gesymboliseerd door de juwelier. De jonge Flavien is waarschijnlijk nooit verteld dat bij misdaad ook straf hoort. Dat leidde tot deze overval, waarvan hij de dader was maar ook het slachtoffer werd. Zo boette hij op een vreselijke manier voor zijn eigen daden, voor zijn schuld. Als we dergelijke drama's willen vermijden, zullen we het met jongeren misschien eens vaker over Dostojevski moeten hebben.
Lucas Vander Taelen
Postuum
Nu mag wettelijke zelfverdediging vaak aanleiding geven tot eindeloze discussies, toch lijkt mij niet dat er veel dubbelzinnigheid kan bestaan over wie nu aan de oorsprong ligt van al deze menselijke ellende. Wie gewapend en gemaskerd een juwelierszaak binnengaat, zet een keten van acties en reacties in gang waarvan hij de uiteindelijke verantwoordelijke is.
Maar niet iedereen denkt daar zo over. Neem nu de grootvader van Flavien. Die schreef zelf een brief waarin hij zijn overleden kleinzoon het woord geeft: 'Ik heb wel wat stommigheden begaan, maar ik wou wat maken van leven. Nu ben ik dood, koelbloedig vermoord. Ik hoop dat de moordenaar die mijn familie in rouw achterlaat, gestraft wordt.' Zelfs postuum vraagt Flavien geen vergiffenis voor een daad, die niet meer was dan een jeugdige 'stommiteit' waarvoor hij de verantwoordelijkheid niet opneemt. Als het fout ging, dan is een ander daarvoor verantwoordelijk: de juwelier heeft zijn familie in rouw gedompeld. Zo neemt de dader de plaats in van het slachtoffer.
Kromme redeneringen
Houssin, de broer van de tweede dader gaat nog een stap verder. Hij beschuldigt de juwelier zowaar van 'kindermoord'. En hij oordeelt streng: 'Olivet heeft Flavien geen enkele kans gelaten. Hij verdient levenslang te worden opgesloten.'
Dat is het resultaat van een even perverse als absurde redenering: de overvallers worden de slachtoffers. Om de virtuele jury helemaal te overtuigen, vertelt Houssin er nog bij dat zijn broer en Flavien eigenlijk al slachtoffers waren nog vóór ze de juwelierszaak binnenkwamen. Want wie in een sociale wijk in Clabecq woont, stelt hij, vindt geen werk. Hicham kreeg telkens te horen dat er niets voor hem was. En al zegt hij het niet met zoveel woorden, maar Houssin vindt dit wel een excuus voor de daad van zijn broer: dat soort sociale achterstelling is de reden dat iemand op een dag met een zware hamer een juwelier te lijf gaat.
Dit soort kromme redeneringen is wel vaker te horen. Nog vorig jaar zei een Waalse rechter na een homejacking in een villa dat de beroofde bewoners hun welvaart maar niet hadden moeten etaleren. Want in de buurt woonden veel armen. En dus was het eigenlijk hun eigen schuld dat ze overvallen waren. Van dit gebrek aan morele rechtlijnigheid dreigt ook juwelier Paul Olivet slachtoffer te worden. Hij is nu ondergedoken. Zijn familie laat weten dat hij 'een gebroken man is'. En dat hij niet durft terug te keren naar Tubeke. Alsof hij de schuldige is van al die menselijke ellende.
Gebrekkige opvoeding
De absurditeit van de omkering van de rollen is totaal: terwijl het slachtoffer zich schuilhoudt, manifesteerde de moeder van Flavien maandag met een honderdtal vooral jonge mensen in het centrum van Tubeke. De krant La Dernière Heure had last van plaatsvervangende schaamte en noemde dit la Marche de la Honte. De moeder had alvast géén schaamte over de daden van haar zoon: zij wou 'hulde' brengen aan Flavien en toen de groep bij de juwelierszaak kwam, werden er stenen gegooid.
Als Flavien dan al een slachtoffer zou zijn, dan is hij dat van een gebrekkige opvoeding waarbij niemand het blijkbaar nog durft te hebben over onze eigen verantwoordelijkheid voor onze daden. En waarbij de schuld altijd buiten het individu wordt gezocht. Bij de maatschappij, hier gesymboliseerd door de juwelier. De jonge Flavien is waarschijnlijk nooit verteld dat bij misdaad ook straf hoort. Dat leidde tot deze overval, waarvan hij de dader was maar ook het slachtoffer werd. Zo boette hij op een vreselijke manier voor zijn eigen daden, voor zijn schuld. Als we dergelijke drama's willen vermijden, zullen we het met jongeren misschien eens vaker over Dostojevski moeten hebben.
Lucas Vander Taelen
Bron: de opiniemakers, DS.
zondag 5 december 2010
zaterdag 4 december 2010
Protestgedichten
Nieuwe gedichtenbundel, Demer Uitgeverij (januari 2011)
PROTESTGEDICHTEN (tegen geweld, discriminatie, corruptie, kindermisbruik, asielbeleid, enz.)
PROTESTGEDICHTEN (tegen geweld, discriminatie, corruptie, kindermisbruik, asielbeleid, enz.)
Over alles wat niet deugt
by Joris Iven, Christina Guirlande, Mark Meekers, Y. Né
Paperback, 48 pages
Price: €14.00
Protestgedichten over maatschappelijke onderwerpen zoals: discriminatie, misbruik kinderen, geweld, asielbeleid etc. Bijdragen van Blauwhartje, Catharina Boer, Hilde Boulanger, Staf De Wilde, Frank Decerf, Jenny Dejager, Thierry Deleu, Tjarda Eskes, Julie Goderis, Christina Guirlande, Tine Hertmans, Joris Iven, Marije Kos, Mark Meekers, Y. Né, Edith Oeyen, Suzanne Pyra en Hannie Rouweler. Enkele afbeeldingen (zwart wit) van kunstwerken zijn opgenomen in deze bundel. Inleiding: Hannie Rouweler.
ISBN 978-1-4461-0474-3
Copyright alle dichters en kunstenaars (Standard Copyright License)
Edition 2011
Publisher
Demer Uitgeverij
7.5 × 7.5
Vanaf januari 2011 leverbaar bij Demer Uitgeverij: € 16 (incl. € 2 verzendkosten).
info@demerpress.be
Met vriendelijke groeten,
Hannie Rouweler
Demer Uitgeverij, ePublisher
http://www.demerpress.be/
Bijdragen van Nederlandse en Vlaamse dichters
Boekwebsite: www.lulu.com/content/9579557
by Joris Iven, Christina Guirlande, Mark Meekers, Y. Né
Paperback, 48 pages
Price: €14.00
Protestgedichten over maatschappelijke onderwerpen zoals: discriminatie, misbruik kinderen, geweld, asielbeleid etc. Bijdragen van Blauwhartje, Catharina Boer, Hilde Boulanger, Staf De Wilde, Frank Decerf, Jenny Dejager, Thierry Deleu, Tjarda Eskes, Julie Goderis, Christina Guirlande, Tine Hertmans, Joris Iven, Marije Kos, Mark Meekers, Y. Né, Edith Oeyen, Suzanne Pyra en Hannie Rouweler. Enkele afbeeldingen (zwart wit) van kunstwerken zijn opgenomen in deze bundel. Inleiding: Hannie Rouweler.
ISBN 978-1-4461-0474-3
Copyright alle dichters en kunstenaars (Standard Copyright License)
Edition 2011
Publisher
Demer Uitgeverij
7.5 × 7.5
Vanaf januari 2011 leverbaar bij Demer Uitgeverij: € 16 (incl. € 2 verzendkosten).
info@demerpress.be
Met vriendelijke groeten,
Hannie Rouweler
Demer Uitgeverij, ePublisher
http://www.demerpress.be/
woensdag 1 december 2010
1 december...
Abonneren op:
Posts (Atom)