woensdag 10 juni 2009

Anecdotes

D.H. Heb je op 14/02 Valentijn, op 20/02 Ich ben ein Berliner, en Chocolade gelezen?
Allemaal waarheidsgetrouw.

Er zat een Nederlander (trouwens gestorven in een Portugese gevangenis) een niet meer zo jonge man, hij moest een quatro delen met 3 allochtonen die rond de 20 jaar waren, ik dacht als dat maar goed gaat en ik ging regelmatig eens binnen, een kopje koffie drinken, dat mag niet maar omdat ik steevast de moeilijkste sectie had mocht ik wel iets meer als het maar rustig bleef, hoewel met mij was er altijd ambiance, ik ben sociaal en ik heb wat afgelachen met mijn pappenheimers.
Nu om een lang verhaal kort te maken, 's avonds na de sluiting ging hun lichtje aan, ik er naar toe en zij: kom even binnen, ik natuurlijk nieuwsgierig en ... stonden ze alle vier een Arabisch liedje te zingen, ik vroeg stomverbaasd aan E. "spreek jij Arabisch?", ze hadden plezier voor tien, hij kende geen woord Arabisch maar ze hadden de ganse namiddag samen dat liedje ingestudeerd!
Drie Marokkaantjes en een Nederlander, en het klonk prachtig, ik zie ze nog voor me!
Dus alles kan Intra Muros, in dezelfde quatro* waren drie jongeren van plan om een oudere man van zijn gouden sieraden te beroven (die mag je dragen op eigen verantwoordelijkheid) en ze hadden Rohypnol in zijn koffie gedaan, één van de drie kreeg wroeging en vertelde het aan mij, om niet te laten blijken hoe ik aan die wijsheid kwam heb ik simpelweg de oudere man naar een andere cel laten
muteren.
*Lang geleden!
Tja, als ik begint te vertellen, het is een aparte wereld en samen kunnen lachen schept een band.

1 opmerking:

Anoniem zei

Je ging toch een boek schrijven?
Je hebt zelfs nog niet veel anecdotes verteld, waar wacht je op?
Wij wachten, niet dat we iets anders te doen hebben, maar we horen veel te weinig van onze levende legende.
Uit naam van je weet wel wie en co.
Ik blijf liever anoniem, je snapt best wel waarom.